علي گوهر خاصخيلي
بسم الله جي برڪت سان، ٿو ڪريان بات بيان پرين
تعارف ٻڌايان توهان کي، ٿو دوست ڌريو ڪجهه ڌيان پرين
“علي گوهر” آ منهنجو نالو، غريباڻو گذران پرين
والد وارث “غلام حيدر” آ بابا جُنگ جوان پرين
خاصي ذات “خاصخيلي”، آ خدمت ۾ هان خان پرين
“عباسي” استاد آ منهنجو، “ملوڪ” مير مهان پرين
پوسٽ تعلقو “ڏوڪري”، آهي شهر منهنجو ذيشان پرين
ضلعو منهنجو سهڻو سارو، “لاڙڪاڻو” لامڪان پرين
هيءَ ڏات ڏني آ ڏاتر مون کي، سائين پاڪ سُبحان پرين
ثنا ڪندو آهيان پاڪ پنجتن جي، مون تي آهن مهربان پرين
اُهي ننگي نگهبان پرين، لاهيندا گم “گوهر” چئي.
[b]سينگار بيت[/b]
ساجن صورت سَرس سلالي، فٽيا لک فقير
بدن بخمل بالا بهتر، معطر مُوءِ منير
ڪَرن ڦَل کان ڪيل ڪثر ٿيا، ماريا تو مهمير
گوري گم ٿي، گوهر چئي، سرس ڀليري سير
سُرکَنڊ سُوئي سَرها ڪيا، مَلي مُشڪ عَنبير
هرڻ، مور، حيرت ۾، ببر، بيک، بَهير
ڏيل ڏهيسر ڏونگر ڏڪيا، ڪيا زيب ظهير
دلبر تنهنجي درشن جي، آ اندر منجهه اُڪير
مون جهڙا محتاج پيا، ورن لک وزير
مڙي توڏي مير، ٿا اچن کوڙ “خاصخيلي” چئي.
[b]سينگار بيت[/b]
تون سڄڻ، تون سهڻو، نه محب تنهنجي ڪو مَٽُ
مِرگهن کي محبوب تنهنجي، چشمن ڪيو چَٽُ
اليهر تليهر، تڙپن پيا، جڏ ورائي وارن ڏئي وَٽُ
گهمڻ تنهنجي گهوٽ گنوايا، ٿيو فيلن اندر ڦَٽُ
ثاني نه سڄڻ ڀائيان، ڀلي پهري اچي ڪو پَٽُ
صبح شام سهڻا ٿو، “گوهر” نهاري گَهٽُ
نٿي قلب تان ڪَٽُ، خان آئي “خاصخيلي” چئي.
[b]سينگار بيت[/b]
وهه واهه حُسن حبيب جو، ديد ٺاري درشن
دارا سڪندر دلبر جي ٿا، قدمن منجهه ڪِرن
جِنّ، ملا ئڪ، جانب آڏو، سئو سئو ڀيرا ڪن
پيزار پرينءَ جي پيرن جي، حوران چاهه چُمن
شمس، قمر به شان ڀريي جي، جهلڪ ڇا ته جهلن
رين وڃي ٿي رنگ مٽي، جيئن محبوب ٿا مُرڪن
دَشن منهنجي دلبر جا، عُمدا عميقن
لبڙا پسيو لالڻ جا، ڇڏي گهرائي گُلن
ڪَاڪُل ڏسي ڪريم جا، ناز ڇڏيو نانگن
ڏِسيو مدني مُرسل اڳيان، سورهه سِرُ سَٽن
هئينڊل، مئينڊل، هلت پسي، پيا هُتي شير ڇُپن
ٻولي ٻُڌي ٻهڳڻ واري، بُلبُل ڇا ٻولن
ڏنو آهي ڏاتر ڪيڏو، حُسن حبيبن
“علي گوهر” تن عجيبن جا چارا پئي چُمجن
شفا جا هٿ شان ڀريا، رهبر شال رکن
“خاصخيلي” لک خادم ٿا، پرينءَ در پلجن
آهي جن جو پيار پنجن، اهي اُڏيا عرش عظيم کان.
[b]سينگار بيت[/b]
سڄڻ تنهنجي سونهن جي، جي ظاهر ڪري ذري
لڳي حيرت حُسن وارن کي، پون ڏيل ڏري
هنج، مور، هٽن، ٽُٽَن، مَڪنا پون مري
گَنيَر، گؤٽا، گام ڇڏي ڀَوَنگ پون ڀُري
زلف سياهه سڄڻ جا پيا، ڍولڻ مٿان ڍري
ڇا ڪاريهر ڪَرَ کڻن، وارث اڳيان وري
کولي منهنجي “خاصخيلي” چئي آ دَانَههَ دل دري
لکي سينگار سُهڻي تي، ويندس توڙ تري
اعمال ڪونهي اصلي مون ۾ آهي، اڳيان ڳالهه ڳري
پرينءَ جي ته پيرن تي، اچي پوي حُور پري
جاڪئي چاهه چري، سا گهٽ نه ٿيندي “گوهر” چئي.
[b]سينگار بيت[/b]
صفت ثنا سڀ سائين جي، ڪيا پيدا پالڻهار
سڀئي زمينون آسمان، ٻيا گل ڏسو گلزار
گل ڦُل، ٻوٽا، ٽهڪن ٽاريون، واحد جي وڻڪار
نديون، نارا، جبل، جايون، جوڙيا پاڻ جبار
مال متارا، پکي پيارا، سڀ آگي جي اختيار
آئي احمد صه، ڄام جي ٿي حورن ڇنا هار
عرشن فرشن عربيءَ خاطر، سڀني ڪيا سينگار
ايڏا قرب اسان تي، ڪيَڙا سائينءَ رب ستار
ٻانهيون ٻانها، چون روزانا، لاٿا غم غفار
حمد ٻڌائن، نعتون ڳائن، وادين تي وينجهار
بُرا بيگانا، ڇاني ڇانان، پاڻ کنيا پڳدار
“خاصخيلي” خادم کوڙ ڏٺا، مون مانجهيءَ در منٺار
ادلن، گدلن، مون پارن جي سام کنئي سردار
“گوهر” غم هزار، لالڻ آئي لهي ويا.