جمال الدين پتافي
عبدالله دي گهر احمد آيا مليان واهه وڌايان
ڏک ڏور ڏولاوا ٿيڙا پيان کلن ساريان مايان
روشن نور نروار ٿيا پيان چمڪن سڀئي جائيان
خالق خلقيا مڪي دي وچ پڇي ٿيان سڀ سڻايان
تڏهن مليان ڀال ڀلايان، جانب آئي “جمال الدين” آکي
محبوب مرڪي ماه لقا ته بادل برسي پون باري
رنگ رسيلا سجي وڃن سانوڻ سنگ سوناري
کنوڻيون ڇا ڪجن جڏهن نرمل نرت نهاري
سيرت صورت سهڻي سائينءَ جي آخاوند خود سينگاري
اها باري پاڻ بڻائي، منهنجي جانب جي “جمال الدين” چئي
باري پاڻ بڻايو رهبر رکيو راز
ڳجهي ڳالهه ڳالهائي ڳجهيو ڪيائين آغاز
ماهي مڪائين ماهه لقا پرور ڪري پرواز
سائين سڀن جو سردار ٿيو انوکو انداز
ظاهر ويئي ظلمات، منهنجي جانب آئي “جمال الدين” چئي