محمد لقمان کوکر
فقير محمد ملوڪ عباسي جي صحبت ۾ سگهڙپائي جو ذوق وڌايائين، لوڪ ادب جي فني مڃتا ۾ کوڙ سارا ايوارڊ ماڻيندڙ هي سگهڙ فني اشاعت ۾ پنهنجي استاد محمد ملوڪ عباسي سان ٻن ڪتابن (1) گلشن ڏور (2) منهن مٿانها جن جا ۾ ڀاڱي ڀائيوار رهيو جڏهن ته سندس جدا شاعريءَ جي ڪتابن ۾ 1 لاتيون سُڻ لقمان جون ۽ 2 لال ڪڻا لقمان جا شايع ٿيا آهن.
[b]سينگار [/b]
اتي اوت عنبير جي جت دلبر ڪيا ديرا
سڙيل ڦُلَ سالن جا، ٿيا جلوي سان جيرا
اجرا گل عجيب ڪيا، اڄ مهڪن پيا ميرا
ڪونجن ڪنڌ نمائيو ڦرڪيو ڏين ڦيرا
پالِيَر پيش پرين جي ڇڏي ڳوٺ ويا ڳيرا
ڀنڀا ڀرون ڀونگ برابر ڀئنور ڏين ڀيرا
چميا چيهن چاهه منجهاران پٽيرين پيرا
اڳ اليهر، عجيب جا عمدا اُتيرا
خود خوشئون “کوکر” چئي ڇڏي آهو ويا ايرا
ڇال ڀري شيرا، پئي لک ڪريا “لقمان” چئي.
[b]سينگار [/b]
صورت سهڻي سورنهن ٻارنهن انگن تي اڙڪيا
ڪڪر ڪيس ڪلهن تي، ٿي ڦول وانگي ڦڙڪيا
ادگر عين عجيب جا جڏ ڪوٽ مٿي ڪڙڪيا
هينڊل هاٿي حملي ۾ هڪ ٺوڪر سان ٺڙڪيا
دهشت وئي سڀ ديون مان، خالي ٿي کڙڪيا
چڙهن شمان شڪار تي، ڄڻ باز وڏا ڀڙڪيا
هرڻ هنج هراس ۾ پئي ٿر مٿي ٿڙڪيا
شيرن ڇاتي شرمائي، وڃي جبل ۾ جڙڪيا
بلبل ڪوئل ڪنڌ نمائي، ٻول ٻڌي ٻڙڪيا
اهڙي عين اشاري سان، ڌڙ سسيون ڌڙڪيا
پئي لامن ۾ لڙڪيا، لکين سِرَ “لقمان” چئي.
[b]سينگار[/b]
منهن وڌ مهتاب کان، جوهر ويا جهٽجي
هيڏي حسن بازار ۾ ٿيا سامهون ويا سٽجي
جرڪيا جوڙ جناب جتي ات لعل ويا لٽجي
موتي ڏند محبوب جا چاسينگر چٽجي
رجني رنگ ڇڏي ڏنو وئي مرڪڻ سان مٽجي
لٿو لعاب لبن تان ويو ن کستوريون کٽجي
مڻ کٿوريون مشڪ جا شيشا ويا ڇٽجي
نرگس ناز نظر سان ٻيا گوهر ويا گهٽجي
پسي قدم ڪنجل ڪيڏا هاٿي ويا هٽجي
ڪرنگا مرنگا ڪونج برابر ڪنڌ وين ڪٽجي
لکن جا “لقمان” چئي هت پير ويا پٽجي
ويندڙ ڪريا وٽجي، پسي عين عجيب جا