ارباب علي ڪيريو
[b]سينگار[/b]
دنيا جا رهبر خدا جا دلبر، عجيب انور عجيب تون هين
سڀ کان افضل اعليٰ اڪمل نوري نرمل نجيب تون هين
صفي الله ڪو، نجي الله ٿيو، خليل الله ڪو، ذبيح الله ٿيو
ڪليم الله ڪو روح الله ٿيو، مگر نه ڪوئي حبيب الله ٿيو
حبيب رب جو حبيب سڀ جو حبيب سهڻا حبيب تون هين
اي عظمت وارا عظيم تون هين، قادر کان پوءِ قديم تون هين
فائق مفڪر فهيم تون هين، عرش معليٰ تي مقيم تون هين
ڪٿي اَرني لن تراني ڪٿي قوسين کان قريب تون هين
سدا فيض ونڊ جي فياض تو وٽ، وجه ڪائنات ناهي ناز تو وٽ
ڏسي سراپا نياز تو وٽ اچي جهڪيو اياز تو وٽ
سردار نبي اي عابد زاهد مالڪ ڏي سدا منيب تون هين
حورن کي موهيو شباب تنهنجي نواب جهڪيا باب تنهنجي
ڪل مرض مٽائيا لعاب تنهنجي ڪئين ورايا خطاب تنهنجي
خطيب ٻيا ڀي خطاب ڪن پيا، خطيبن جو ڀي خطيب تون هين
ڪئين مريض آيا مرض جا ماريل، بلال جهڙا گهائن گهايل
دل دکي ۽ سور ستايل ڪڪر غمن جا تن تي ڇانيل
ويڄن ڇڏيو جن کي واري. تن طبيعت طبيب تون هين
ڪئين محبت ۾ مخمور ڪيا تو، درد تنيئن جا دور ڪيا تو
سينان پر مسرور ڪيا تو. خالي گهر ڀرپور ڪيا تو
ٻيا در ڇڏي جي تو در آيا، حبيب تن جو حسيب تون هين
“ارباب” آهي غلام تنهنجو هردم چوي پيو ڪلام تنهنجو
ورد جنهن کي سلام تنهنجو، شان اتم آ عام تنهنجو
هر حال ۾ هر جاءِ هر هنڌ راحم دنيا جو اعليٰ اديب تون هين