لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

سهڻل جا سينگار (لوڪ ادب شاعري)

هن ڪتاب جي سهيڙ “عاجز” رحمت الله لاشاري ۽ گل حسن “گل” ملڪ جن ڪئي آهي. هي ڪتاب تنظيم فڪر و نظر سنڌ پاران سنڌ سگهڙ سنگت لوڪ ادب تنظيم (سلات) جي سهڪار سان ڇپايو ويو آهي.ٿورائتا آهيون محترم علي حسن ملاح جا جنهن هن ڪتاب جي سافٽ ڪاپي آنلائين ڪتاب گهر ۾ اپلوڊ ڪئي.
Title Cover of book سهڻل جا سينگار (لوڪ ادب شاعري)

ڪريم بخش مڱڻهار

ادبي نانءُ ساقي
پورو نانءُ ڪريم بخش
والد گل فقير مڱڻهار
سڃاڻپ سگهڙ سالڪ شاعر
ڄمڻ جي تاريخ 7 فيبروري 1953ع
ڄمڻ جو هنڌ ناناڙي ڳوٺ گهوٽاڙئو ضلع جيسلمير هندُستان
هاڻوڪو پتو گهوٽڪي تعلقه خان ڳڙهه شريف ڳوٺ کٽڻهارو
تعليمي لياقتون پنج سنڌي قرآن شريف ۽ ٻولي ڍاٽي
استاد گل فقير بابا سائين، استاد احمد خان لغاري
صفاتي سينگار
رخ تان نقاب نوري هو جو کڻي هٽائي
ڪتيون قطب تارا قمر وڃن ڪمائي

ڪڪرن ۾ ڪين لڪندي، سج جي صفا سهائي
زور ظاهر ناهي آسمان جي ڪا اڇائي
ٿئي ظاهر زلف ان جو ته شمس وڃي شرمائي

اُڀرندي ۽ لهندي هر هڪ چنڊ ڏٺو آ
چوڏس جو چمڪار چنڊ چؤطرف چٽو آ
ان کي آڱر جي اشاري وڌو ڪيرائي

جنهن جو نور ظاهر دو جهان ۾ ٿي پيو
قرآن ۾ گواهي چٽو عنوان ٿي پيو
ٿيو قرب “ڪريم بخش” تي ويو ڪافي ڪمائي.
سينگار

بي مثال آ محمدﷺ اهڙو مثال ناهي
مگر مهتاب آ منور اهڙو حلال ناهي

جنهن در جي غلامي حورو ملڪ ڏئي
شاهدي آدم، عيسيٰ عرش فلق ڏئي
تنهن ذات جي مٿان ڪا ذات نه آ
موسيٰ کي تجلي هڪ پيو پلڪ ڏئي
ارڙهه سال اتي هو اهڙو وصال ناهي

جنهن جي جِنّ و بشر به ڪن پيا غلامي
اتي شيوڪ ۽ شجر به ڪن پيا سلامي
اتي بي زبان، زبان سان ڳالهائين پيا
انسان ڇا؟ پر پٿر به ڪن پيا ڪلامي
هت حُسن پنهنجو ڀيٽي اهڙو هلال ناهي

ڪٿي ڪري پيو روحن جي رهنمائي
وري آدم ۽ حوا جو ٿيو وسيلو واهي
انبيائن جو اقصيٰ تي وڃي امام بڻيو
آهي راز رهبري ٻئي ڪل نه آ ڪائي
هت آمنه جي لال جهڙو ڪو اهڙو لال ناهي

گداگر ٿي وڃان هيڪر مديني ماهه منور ڏي
پرهائون پار ڪري مولا سڄڻ سردار سرور ڏي
ڏسان نيلون نڪري دم، دم روضي عطر سامهون
هجي صلوات چپڙن تي پوءِ پڄاڻي ٿئي پرور ڏي
ڪري جي قرب “ڪريم بخش” تي ڪو اهڙو ڪمال ناهي

سينگار (نظم)

محمدﷺ آئي سارو سنسار چمڪيو
ٽڙيا گل گلابي گلزار چمڪيو

زمين چمڪي، آسمان چمڪيو
مڪان کان لامڪان چمڪيو
پوءِ پورو سارو جنسار چمڪيو
چنڊ جو پوءِ چمڪار چمڪيو

عيسيٰ به چمڪيو ته آدم به چمڪيو
لوح محفوظ جو قلم به چمڪيو
نثر به چمڪيو ته نظم به چمڪيو
چنڊ جو پوءِ چمڪار چمڪيو

ستارو به چمڪيو برج بار به چمڪيو
ڪتيون، قطب قرار چمڪيو
لڪيو باطل، نج نروار چمڪيو
ڪعبو ۽ عرفات حج هر وار چمڪيو
ٺري دل مومن جي ٿڌڪار چمڪيو

قرب “ڪريم بخش” تي ٿيو، قربدار چمڪيو
اهو ڏينهن سومر وار چمڪيو
عربيءَ جي اچڻ جو سال سارو، سالار چمڪيو
تنهنجو ۽ منهنجو هي پار چمڪيو
سڪا وڻ ٿيا ساوا ۽ ڇو جو بهار چمڪيو