محمد فقير ڪورار
پيءُ جو نالو: محمد ڇٽل ذات ڪورار
ڄم جي تاريخ: جنوري 1943ع
تعليم: پرائمري
ڪرت: هاري
رهائش: پراڻو جنگو لڳ مبارڪپور تعلقه ٺل ضلع جيڪب آباد
سگهڙ پائي ۾ استاد: استاد لعل فقير ڪورار
وفات: 24 جولاءِ 2013ع بمطابق 16 رمضان 1434هه
سينگار
جب گوري گهنا ڪري، سرس ڪري سينگار
هڪ سِندوُر هيس سينڌ ۾، ٻيا وسيهر وترا وار
ڀروون ڀنور جيئن، اکيون مرنگهه آچار
ڪجل سرمي سان سونهن گهڻي، وتن کي پيون منجهه خمار
مسي مساڳ تي مست هُئي، ڪري سرخيءَ جا سينگار
نٿ بولو بينسر بن ۾، ڪري پئي چوءُ گلن جا چمڪار
واليون، پنڙا، ايرنگ، نسبڙيون، منجهه جهومڪ جا جهمڪار
ڳهڻو هيس ڳچيءَ ۾، ٻيا هس سندائي هارَ
تعويذ، دُرَ، ڪٺمالا، من هيس مٺڙي سان منٺارَ
منگليون، موريون، ٻانهين ٻانهن ۾، ڪنگڻ ڪلنگيدارَ
ڇلا، ويڙهه، منڊيون، اڃان ڪري پئي لاليءَ جا للڪارَ
ڪڙيون، پٽيون، پهذيب پيرن ۾ ٻيو جانجهر جا جهمڪار
جتيءَ سان جاءِ اُن تي، سونهين پئي سنگهار
انهي ٻٽيهن کان وڌ ٻهڳڻ جي جوڙي جوڙ جبارَ
ڪيترا ڳڻي “ڪورار” چئي، ڇا شاعر ڪندو شمارُ
ساري جهان ۾ جنسار، تنهن کان وڌ آهن منهنجي مور کي “محمد” چئي
سينگار
ڪونتل ڪرشن کان وڌ تجليدار ترنگ
چهرو وڌ چمڪ سان، ڀروون ڀالا ڀنگ
لوچن ڏسي لڪي ويا، جهوڪا منجهه جهنگ
ناتڪ ڏسي نعت پڙهن، اڳيان اچي اُننگ
جي دشن کلن دهن مان، اچن تانهل کي تنگ
گيدان کي گوهر جي، وکن وڌا ها ونگ
الڊهه کان اُچا هُيا، عجيب جا انگ
ڪيا دلبر اڳيان دنگ، ماهه به اُتي “محمد” چئي
سينگار
تليهر ترنگ، وجهن ٿا ونگ، هڻن ٿا ڏنگ، موهي ڪرن ملنگ، تنهنجا پرين پڳدارا
چنڊ جيئان چمڪار، رهن هٻڪار، جڙيل جنسار سونهن سردار، سدا سؤ وارا
ڀروون ڀنگ، سسيا سارنگ، الڊهه انگ، موهيا ٿي مرنگهه، مٺي منٺارا
ڪيا مشتاق، نبي جي ناڪ، ساري لولاڪ، هوت جي هاڪ، هيا هروارا
ڀنور جي ڀڻڪ، ڪويل جي ڪڻڪ، وڄن جي وڻڪ، چهري جي چمڪ، ڪيا چمڪارا
تانهل کي تم، گنير کي غم، مڪتا کي مرم، جوهر کي جرم، ڏنا دشن دلدارا
هنڊول حيران، پيوند ناپان، موهيو مرجان، شفتين شان، هيا سرخ سونهارا
دلبر دلدار، مست ڪيا مزار، هرني جيها هزار، ڀڄ ڪر بيڪار ڪيا جانب جي جهلڪارا
لعل لاجواب، موهيو مهتاب، ڇا هي سرخاب، طله تاب، وڌ هاپٻ پيارا
الهه ڪيس احسان، مليس فرقان، ڪيم شڪران، ٿيم دربان، تنهنجو دلدارا
ڪهه “ڪورار” صلواة سوءُ وار ڪلمي جي ڪوڪار، پڙهه حمد هزار ته لهني غم غبارا
“محمد” آمداحي، تنهنجو گدائي، سهڻل سدائي، ڏنئه واڌائي، ته ٿي ويا قرب قرارا