ممتاز علي سوهو
[b]سينگار بيت (ڪڙو منجهه ڪڙي)[/b]
و هوا حسن حبيب جو معشوق ناهن مٽ،
مٽ نه ڪيان محبوب جي توڙي پهري اچن پٽ،
پٽ پٽيهر پرينءَ اڳيان لال به ٿي ويا لٽ،
لٽ لهي پيا دلين جا ڍوليا ڍڪڻ ڍٽ،
ڍٽ ڇڏي سب دلبر آڏو وريا وارث وٽ،
وٽ وارڻ وهوا ملي “سوهو” ساهه کي سٽ،
سٽ لڳي جا سيني اندر شوق پهرايم ڇٽ،
ڇٽ ڇانو شهنشاهه ڪئي هيڻن مٿان هٽ،
هٽ هيڏي حسن وارا، نينهن وڌا ٿئي نٽ،
نٽ لڳا ڪي پٽ پيا، وري خان ويهاريا کٽ
کٽ تي ويٺا مزا ماڻين “ممتاز” نه ڄاڻن ڄٽ،
ڄٽ ساڻ ڄمار اجائي ويهڻ ڪامل ڪٽ،
ڪٽ قلب تان لالڻ لاٿي بخت کُلي پيا ڀٽ،