پنهل “پياسي”
پيءُ جو نالو محمد بخش ٻرڙو
رهائش بخشاپور
پيدائش 1968ع
تعلقو ڪنڌڪوٽ
ضلعو ڪشمور
سگهڙائپ جي شروعات 1980ع
سگهڙائپ ۾ استاد استاد بهار علي “بهار” ٻرڙو
تعليم پرائمري پاس
پيشو هارپو
مڪمل ائڊريس پوسٽ بخشاپور تعلقه ضلع ڪشمور
سينگار
رُخ تي سِج ريسون ڪري، ڇا ڏيان محبوب جا مِثال
ياقوت مرجان کان وڌ لب پرينءَ جا لال
مُور مِرگهه جهڪيو پون نه چئنچل چلن چال
واهه دلبر جي ديم ته ڪيا قادر آهن ڪمال
سُورج به سلام ڪري حاجت ناهي هلال
حُورون ملائڪ حيران ٿين پسي جانب جا جمال
ڇا شاعر شان لکي سگهندو مونکي ڇا مجال
اِنهيءَ لالڻ لجپال، آ ڪيو “پياسي پنهل” چئي
سينگار
حُسن حبيب جي آڏو ڇا شمس ڪري شُعاع
لڳي حيرت حُورن کي صدقي ڪن پيون ساهه
هنجهه هرنا حيران ٿي آيا چُست رکي چاهه
جي پردو پرين هٽائي نِر تئون ڪري نِگاهه
پکي پرندا پيش پون ڏسي لالڻ جو لقاءَ
جو ڌاجُنگ جهڪي پون قربئون ڪري ڪاهه
اِهڙو جلوو جا بجاءَ، منهنجي پرين جو “پنهل” چئي
سينگار
جي دلبر کڻي ديد ڪَن دُوناليون ڌڌڪار
پنبڻين سندا پيڪان ڪن سيني ۾ سٽڪار
وڍن ائين وجود کي تِکي جيئن ترار
چشمن جي چوڪن سان ٿيو هينئون ڦاڪون ڦار
واڪا جيئن وِڄ ڪري تيئن نه پوي خبرچار
ڪهڙا ٻُڌايان “ٻرڙو” چئي پنهل تِن جا پار
بس کيون نيڻ خمار، سؤ دليون سوگهيون ڪري
سينگار
هڪ مست اکيون محبوب جون ٻيو ڪجليون ۽ ڪاريون
ٽيون ديد شهيد ڪرڻ لاءِ تو سُرمي سان سينگاريون
چوٿون ڏسڻ سان ڏنگي وجهن اهي نظرون نياريون
پنجون ڦاسي پيا فِڪر ۾ تو جانب جنهن تي اُلاريون
ڇهون ڇٽيون وتِن ڇوهه اکيون ايهي ديدان دوڌاريون
ستون سڪ رکيون سنڀريون وتن اهي پاڪ اکيون پياريون
اٺون ڪهڻ لاءِ ڦاسائي، تو ڄام اڏيون ڄاريون
نائون ڪي ڦاٿا ڪي ڦٿڪن پيا، ڪن ڪيون ڪو ڪاريون
ڏهون مُفت وڃن ماريون “پياسي” هن “پنهل” کي
سينگار
جي دلبر کڻي ديد سڄڻيون هي ساري
اڏندو پکي به ڪري پوي وجهن مِرگهه کي ماري
پٿر به پُرزا ٿئي ڇڏن ڏونگر کي ڏاري
ڪروڙين ڪُهي وجهي، هڪ اکين جي اشاري
موتو قبل انت موتو، ماري جياري
“پنهل” اُهو ورد نه وساري، جنهن کي لڳي نوڪ نيڻن جي