وريام شيخ “فقير”
[b]سينگار[/b]
جب گوري گهنا ڪري سيلا سِر سنگين
هاٿي هنجهه حيران ٿيا چيٽا پسي چِين
تنگ دهن، موتين دٻلي، منڊي مثل مِين
لال گلابي لبن مٿان بولو سونهه بين
پن پوشاڪون گلبدن تي عجب روءِ رنگين
سڀني سهڻن سٿ ۾ اهڙا سونهن امين
ٻيو جوڙ نه ٺهي جاني سان ظاهر سر زمين
لا مثالي مورت صورت مٺا محب مهين
جي اهڙي حُسن حسين، تن تان فدا سر “فقير” چوي.
[b]سينگار[/b]
جب گوري گهنا ڪري چونڪا پورا چار
ٻه ڇڪا ٻيا هڻي وينگس جنهين وار
تيل ڦليل تازا ڪري نڪري جڏهن نار
“فئشن” عجب “فقير” چوي مشڪ “ميڪ-اپ” مار!
ڪنگي ڦيري، ڪيس ڪيري، ٻئي ڪاري ڪجل ڌار
ڪپڙا زيور قيمتي ڪري ڀلي اها بار بار
پر مٽ نه ڀايان محبوب جي پڻي سندي پيزار
“وريام” ورق وسار، ريءَ عشق عجيب جي.