حاجي علي نواز وڳڻ
[b]سينگار[/b]
جوڙ ناهي ڪو جانب، جو جنهن سان جيءَ جڙيا،
محبت جي ميدان ۾، ڪيئي ڪونڌ ڪڙيا،
“وڳڻ” چئي هو وصال جون، چاڙهيون سڀ چڙيا،
وحدت منجهه وڙيا، ٿا عيدون ڪن علي نواز چئي.
[b]سينگار[/b]
برسي رُت بَسنت جي فريا ڦوهه ڦلار،
مندائتي مينهن سان ٿيا گل مڙيئي گلزار،
رسي راحت روح کي ٿيا چنبيلي چوڌار،
خيري ساڻ خوشين ۾ ٿيا پٽين پُر پنهوار،
ڪيلي ڪوڻين ڪرني تڪمي تن تبار،
مکڙي ميڙي مينهن مان گل ڪيا گنجار،
ساوڻ کان اڳ سنجري موتئي مينگهه ملهار،
رابيلي هئا رڃ ۾ سورج ڪيا سينگار،
نرگس نازبون نسري پئي طوطن منجهه تنوار،
سنبل ساهه سٽيو لالئو منجهه لِغار،
ٽانگڙ ٽاريون ٽليون بي حد بات بهار،
وڳڻ واهه وَڻي پٻڻ پاڻي تار،
ڪنول واهه وَڻي پٻڻ پاڻي تار،
ڪنول پنهنجي قرب سان آ دل کسي دلدار،
گهرو گل گلاب جو ٿو ناز ڪري نروار،
مُگريو جن مزار، “علي نوياز” ٿيا سي اوڏڙا.