سگهڙ حاجي الهه بخش مڱڻ
سينگار
بدن بخمل برفي پهري پرين پٽ
هليو شوق شڪار تي شاهي پائي ڇٽ
ڌُر مٿي ڌڙڪو ٿيو گنيرُ ڇڏيو گهٽ
هاٿيءَ چيو هرني کي هاڻي هتئون هٽ
ببر شير ڇپي ويا چين صفا ٿين چٽ
ڪنجل قدم قريب لاءِ ليٽي وجهي لٽ
قمر ڪول ڪريم جي جهري آيو جهٽ
سن سورج سڌو نه ٿيو مرڪ تهين جي مٽ
ڪڪر ڪيس ڪلهن تي واسينگن کي وٽ
داناهه ڦرن درٻار تي ڳچيءَ پايو ڳٽ
عاشق “الهه بخش” چئي محب نه مان کي مٽ
اهو فراقي فٽ، مور نه ويندو “مڱڻ” چئي.