محمد جعفر لاکو
[b]ڏهس سينگار[/b]
آهن وڌ واسينگن کان تنهنجا زلف زوراور،
عجب چال اکين جي ٿيون ڪيرائين قمر
خشم کوڙ ڪرائيا عاشق سڀ سٻر،
لالون ڀڳيون لبڙا ڏسي ڇڏي پڙپچر،
موهيو لات لسان جي مَلَڪَ، جن، بشر،
چميا هٿ حورن هئا رکي نوکن تي نظر،
ڀلا ڀاڳ ڀونءِ جا جت رجل ڏنا رهبر،
هلي فيض فتاح جي رنڱي دنيا سڀ دهر،
لکي “لاکو” ڇا سگهي جوڳو ناهي “جعفر”
قلم ساڻ قادر، فرمائي ثنافرقان ۾.