ارشاد احمد ڪورار
[b]سينگار[/b]
سهڻا گهڻا سنسار ۾، پر سائين وڌ سڀن
آهو عين ڏسي، لڪن منجهه لِڪَنِ
ڏسي جاڙيون ڀروون ڀليون ڀنور ڀيرا ڪن
هر نو هلي ڪين ڪي، جڏهن ڄام ڄُلن
سهڻا وار سرمائي وڪڙ واسينگن
عرشي فرشي عشق ۾ پل پل درود پڙهن
گوهر حسين گلن، عجيب آهي “ارشاد” چئي