محمد اسماعيل پهوڙ
[b]ڏهس جو بيت اکين تي[/b]
سهڻيون اکيون سڄڻين ڪڪوريل ڪاريون
ڇم ڇاتيءَ تي آنکهين اُلاريون
آئيز اِسترغين ٻارڻ ويا ٻاريون
چاهه چشمن چُور ڪيا پُرڪش پياريُون
نين وجهي ناڪيليون وڃن ڪونڌر قطاريون
عَين عُقابي اسماعيل چئي وتن ڌاڙي خاطر ڌاريون
لحظي منجهه لُٽيون وڃن خَن عمر کاريون
نيڻ نهاريون ويا پاڳل بڻايون “پهوڙ” چئي
[b]سهڻيون اکيون[/b]
سهڻيون اکيون سڄڻين، ڪجل جني ڪاتيون
وڌ تاب تلوار کان، وتن پنبڻين ۾ پاتيون
نهوڙيون ناز سين، هو لنؤَ وڃن لاتيون
اڙيون دليون “اسماعيل” چوي، رهن اٺئي پهر آتيون
روئن سڄيون راتيون، هڪ پهر نه وانديون “پهوڙ” چئي.