رحمت ا لله عباسي
[b]سينگار بيت (وارن جا نالا)[/b]
زلف ڪارا ڪاڪل قهر ڇا هوءِ مينڍا منگ،
ڪچ ڪٽونب ريڍان قطط گهنڊيدار گيسو گنگ،
ڪيچ ترنگ تلوار ڪي ڪرال ڪيس وجهن ونگ،
ڇتا ڄنڊڙا ريکن ويشان ڍول نرالا ڍنگ،
ڄونڊا ٻونگر ڪڪر ڪتت اڳ بال ڀنڀا انگ،
جميعته المڪت هيئر بج ٻيهر هڻڻ ٻنگ،
چرنن جي چاهه تي پوءِ چري پيا چنگ،
ونگڙا ويڙهيل گهنڊڙا گهائن سر تي سونا سنگ،
سياهي نه پڄي سنسار جي ڏين ڏيکاري ڏنگ،
“رحمت الله” چئي رنگ، ٻيا اصل نه ڏٺم “عباسي” چئي.
[b] سينگار (نالا اکين جا)[/b]
اکين الري عاشقن جي ڪيا سيني تي سٽڪا
آئيز استر نئيتر ڊيلا نه گهورن ڪئي گهٽڪا
نين ديدون نيڻ تارا ڪيالوچن درگ لٽڪا،
اڳيان اگ چتر چڪس ڪئي چشم دل چٽڪا
خوندر گيهه بهر ڇم جي مور نه ڪوئي مٽڪا،
ڪجليون ڪيف ڪڪوريون ٿيون ڪهي ڪن ڪٽڪا
ڪڙ ڪيا ڪان ڪارين جا پئي جهري دل جهٽڪا
خنجر ڀالا خن کوڙي ڪن الاهي سر اٽڪا،
عين ناکن ناز نهوڙي ڪيا ڀو ڀورين ڀٽڪا
بانوري باداميون بلوريون ڪن هينئن ۾ هٽڪا
شرميليون شوق شڪار لاءِ ٿيون زوريءَ ڪن زٽڪا
چاهه سک چين ڦٽايو پيا ڏيل منهنجي ڏُٽڪا
پوش مٿان پاڪائيءَ جو ڪئي خن خجن کٽڪا.
ڪجل ريءَ ڪهي ويون ملي واهه مون کي وٽڪا،
ڏاهن چيو ڏهس ۾ مون ڄاڻ ڪهڙي ڄٽڪا،
اهڙيءَ ريت “رحمت الله” چئي، ڪيا ٻن اکين ٻٽڪا
ناز ڪري نٽڪا، ويون اهڙي انگ “عباسي” چئي.