رياض حسين سنديلو
[b]سينگار بيت[/b]
زلف سياهه سڄڻ جا سهڻا آهن بي انداز
ٻولڻ ٻاجهاري جو وڌ ڇا ڪونجون ڪوڪن ڪاز
هرڻ مور مهري مئينا عاشق گل اياز
نوري چهري ناٿ نهوڙيا نِمي پڙهن نماز
اکيون عين عجيب جون بحري سٽن باز
مونکي هن محبوب جي آ رمز لڳي وئي “رياض”
شعر لکڻ مان ڇا جو ڄاڻان سڪ وڄايم ساز
عاشق آهون ڪن پيا دانهون آيا عمر دراز
اُهي کٽي ويا جن تي جانب رهبر جو ٿيو راز
تنهن ننگي مٿان ناز، مون کي سدائين آهي “سنديلو” چوي.