لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

سهڻل جا سينگار (لوڪ ادب شاعري)

هن ڪتاب جي سهيڙ “عاجز” رحمت الله لاشاري ۽ گل حسن “گل” ملڪ جن ڪئي آهي. هي ڪتاب تنظيم فڪر و نظر سنڌ پاران سنڌ سگهڙ سنگت لوڪ ادب تنظيم (سلات) جي سهڪار سان ڇپايو ويو آهي.ٿورائتا آهيون محترم علي حسن ملاح جا جنهن هن ڪتاب جي سافٽ ڪاپي آنلائين ڪتاب گهر ۾ اپلوڊ ڪئي.
Title Cover of book سهڻل جا سينگار (لوڪ ادب شاعري)

اقبال احمد “عادل” مهر

نالو؛ اقبال احمد
تخلص؛ عادل
پيءُ جو نالو؛ وزير احمد ذات مهر
ڄم جي تاريخ؛ 25-03-1982ع
تعليم؛ ايم اي (‏‏M.A) بي ايڊ (B-Ed)
رهائش؛ ڳوٺ مبارڪ پور تعلقه ٺل ضلع جيڪب آباد
ڪرت؛ وائرليس آپريٽر (سنڌ پوليس)
سگهڙپائيءَ ۾ استاد؛ گل حسن “گل” ملڪ
صنفون؛ ڳجهارت-پهاڪو-سينگار-ڏور-ٽڳڻو وغيره
ميل ايوارڊ ۽ مڃتا سرٽيفڪيٽ 20 ڊسمبر 2011ع تي لوڪ ادب مڃتا سرٽيفڪيٽ تنظيم سلات پاران
هنڌ؛ عبدالقادر عرف بابو خان جي اوطاق ميرپور ٻرڙو تعلقه ٺل ضلع جيڪب آباد
23 مارچ 2013ع تي استاد سگهڙ محمد سيفل ڀٽي يادگار ايوارڊ سرٽيفڪيٽ سلات پاران
هنڌ؛ سنڌ بلوچستان سگهڙ ڪنوينشن جي موقعي تي ميان جو ڳوٺ تعلقه خان پور ضلع شڪارپور
25 جنوري 2014ع بمطابق 24 ربيع الال 1435 هجري تي مڃتا ايوارڊ سرٽيفڪيٽ پاران؛ تنظيم فڪر و نظر سنڌ
پهرين مارچ 2014ع تي بين الصوبائي سگهڙ ڪنويشن جي موقعي تي بهار ٻرڙو ايوارڊ سرٽيفڪيٽ
هنڌ؛ ڳوٺ بهار علي ٻرڙو تعلقه ٺل ضلع جيڪب آباد پاران سلات
ايڊريس؛ برانچ پوسٽ آفيس مبارڪ پور وايه شڪارپور سنڌ

[b]سينگار [/b]

ساجن سهڻو سڀن کان نڪي چمڪي چنڊ
مٺا ٻول محب جا، کير ماکي کنڊ
سنن سونهن سلالي، نڪي ددست صاف سمنڊ
آهو عين عجيب ڏسي، ڦري جيئن جنڊ
ڇا هرنو هلندو حبيب سان، جي ڀيٽيان ته ڀريان ڏنڊ
محبت وارو منڊ، لڳو عاشقن کي “عادل” چئي

[b]سينگار [/b]

ساجن سهڻو سڀن کان، سونهين نڪي سوسن
اِند به آيو ادب ۾، جلوو ڇڏي جوڀن
نڪي تاب ترني ڪري، نڪي روب رتن
اچي مات ملهار ڳڙهه کي، جي مرڪي منهنجو من
انف اعليٰ البيغا کان، آهادي هاڪ حُسن
ڪير هڻندو ڪن، منهنجي عجيب سان “عادل” چئي

سينگار

ساجن سهڻو سڀن کان، ڪيئن هيءُ پڄي هورُ
هستن هلي نه حبيب اڳيان، مور نه ڀيٽيان مورُ
زور زنخ سونهن سهڻي، گهمي ته گنير گهورُ
قيصر، ڪسريٰ، ڪونگرا، سڀ ڀڄي ٿيا ڀورُ
شيهل ڇپيو اک ڏسي، ڇَپي جيئن چورُ
اڄ ٿيو غاريبن تي غور، عجيب آئي “عادل” چئي.



سينگار

ساجن سهڻو سڀن کان، سونهن سڄڻ جي سُڻ
سرو، صنوبر، سائينءَ سان، قد نه ڀيٽيان وڻ
مٺا ٻول مٺو تنهنجا، پر هام نه هتڙي هڻ
عرشن، فرشن عيد ان ڪيون، ٿيو عجيب جو ته اچڻ
سج چنڊ کان وڌ چهرو، سهڻو مڙني مور مکڻ
ڄام سندو ڄمڻ، ٿيو عاَلمَ لاءِ “عادل” چئي

[b]سينگار [/b]

ڍساجن سهڻو سڀن کان، مُنهِن نه مون مٽ
پگهر ڦڙي پرينءَ جي، ڪيا ڪيئي عطر چٽ
موتي ڏند محبوب جا، اعليٰ سونهن اَکُٽُ
بدن سڄو بخمل، ڇا پڄندو تنهن سان پٽ
عشق رکي عربيءَ سان، کوڙ خوشيون کٽ
اُن گهوٽ سندو گهٽ، اصل نه ڇڏبو “عادل” چئي