محمد سيفل ڀٽي
والد شفيع محمد ڀٽي
ڄم جي تاريخ 1921ع
تعليم اڻ پڙهيل
ڪرت هاري
رهائش ڳوٺ لعل ڀٽي لڳ ميرپور ٻرڙو تعلقه ٺل ضلع جيڪب آباد
سگهڙ پائي ۾ استاد استاد محمد سوايو عرف “ڪفشدوز” موچي
وفات جي تاريخ 2001/9/15
نوٽ: استاد محمد سيفل ڀٽي جو سنڌي سينگار شاعريءَ ۾ هڪ بهترين سگهڙ سالڪ طور ڊاڪٽر بلوچ تعارف ڪرايو آهي.
سينگار
چهرو کلي چيهه ڇپي ڇا هي رشڪ قمرُ
ددست گهوريان ساجن تان آڻيو عطافرُ
ڪبڪان به قربان ٿين، نه کڻي گت گنيرُ
چرنن تي چريو ٿئي، جي پسي پرجا پاريورُ
ڪٽي پسي ڪرمش ۾، ٿيو بيشو ۾ ته ببرُ
ڏوڏر به ڏري پون، جي دشن کولي دلبرُ
کڻي کنجن خماريا، ته پوءِ اٿي نه اُدگرُ
ڪرن ڪچ ڪُلاهه مان، جيئن اُلٽي پئي اليهرُ
اڃان وڌ سينگار سهڻل جا، ڇا شمار ڪندو شاعرُ
هادي پاڻ هدايت جو، بڻجي آيو ڪرم جو ته ڪڪرُ
(وَمَا اَر سَلنٰڪَ اِلّا رَحمة لِلعَالَمِين) ٿو پاڻ چئي پرورُ
آ اِهو يتيمن ياور، تنهن جي مان سام آهيان “سيفل” چئي
سينگار
ديهي پسي ڌِمَ ڇپي، ڇا هي شمس، قمرُ
تارا ڪتيون تائب ٿيا، ديکيندي دلبرُ
الله عالم تي ڪيو، ڪرم جو ته ڪڪرُ
وئي روشن روءِ زمين ٿي، ڦٽو باغ بَرُ
ڄانگا هرڻ چرن پيا، ويو ڏور ڏُڪرُ
ڪوٽ ڪسريٰ جا ڪريا، ڏسجي شام جو ته شهرُ
جڏهن پتو پيس پرينءَ جو، اُٿي هليو عامرُ
آخر رَسيو اُتي، جتي هيو گهوٽ سندو گهرُ
شهادت جو شوق مان، پيتائين سهڻل جو ساگِرُ
هي ته وجهه وٺي ويهي رهيو ڪعبة الله جو دَرُ
مشهور آهي ملڪن ۾، اٿس نالو بزر جمهرُ
اهو ٻنهي جهانن جو ٻهڳڻ کي، پرور ڏنو پاورُ
من ڪو کُلي ڀاڳ پئي، اچي پاڻ پرين انورُ
پيو چمان پير پرينءَ جا، جي قرب ڪري قادرُ
گهور وڃان اُنهي گهوٽ تان، ڪيان صدقي پنهنجو سِرُ
آ اِهو يتيمن ياور، تنهن جي مان سام آهيان “سيفل” چئي