پٺاڻ فقير مهر
پيءُ جو نالو: غلام حيدر مهر
ڄم جي تاريخ: 6 اپريل 1972ع
تعليم: بي. اي
سگهڙائپ جي شروعات: 1989ع
سگهڙائپ ۾ استاد: استاد محمد بچل شيخ
ائڊريس: ڳوٺ ۽ پوسٽ آفيس رُڪ، تعلقو لکي غلام شاهه، ضلعو شڪارپور
[b]ڏهس اکين تي[/b]
“اکيون”، “آئيز” عجيب جون، عاشقن لئه عيد
“کوندر”، “کجن” کسن دل، دلبرڪن جي ديد
“عين”، “نين”، “چشم”، “کَنّ “ ڪيا کوڙ خريد
ڪيئن پيئن کائن “پٺاڻ” چئي، جي ڪيا “ڇم” شهيد
ملائي “نيڻ” مريد، ڪن رستي ويندڙ راهه جا.
[b]ڏهس بيت (هاٿين جا نالا)[/b]
هلڻ هوت حبيب جي سان ڇا هئينڊل هام هڻي
“گج”، “گنيَر”، گوهر اڳيان صبح شام ڇڻي
“وسع”، “وارڻ”، “هُرنو” هاٿي ڪيئن “گونٽو” گام کڻي
“ايليفينٽ” کان عجيب جي آ مٿي مام مڻي
پيا “سَنکر” سام سهڻي، ڏسي پنڌ “پٺاڻ” چئي.
[b]ڏهس بيت (اُٺن جا نالا) [/b]
مٺي محبوب منور جو، وڏو مالڪ ڪيو آ مان
سيرت صورت ۾ سهڻو، سائين سهڻن جو سلطان
مرڪي مور مٺڙي ڪيا، ماڻهو مَلَڪَ مستان
حُسن پسي حبيب جو، حيوان به ٿيا حيران
هڪ “اٺ” به هيو انهن ۾، پرينءَ لاءِ پريشان
“توڏو”، “ميو” تڪي پيو، ڌري دل ۾ ڌيان
“چانگو”، “ڪنواٺ” چري نه پيو، ڏس عاشق جو ايمان
“ڪرهو” به چوي پيو ڪامل ڏسان، جو آ نبي نگهبان
“گورو”، “مهري” گوندر ۾ پيو، غريب ڪري گذران
“ڏاگهي” تي هڪ ڏينهن ٿيو، مدني مٺو مهربان
بهاري ڪرايائين “بودي” کي، ڏس شهنشاهه جو شان
اهو عربي اسان تي به احسان، پنهنجو ڪندو “پٺاڻ” چئي.
سينگار
واهه حليمان ڀاڳ تنهنجا نور مليُئي ناز ڪر
گود ۾ گوهر کڻي اڄ ڀاڳ جو آغاز ڪر
دائپي ۾ ڪير پُڄندو اڄ اهو آواز ڪر
هيٺ ڌرتي تي هلڻ ڇا، اڄ مٿي پرواز ڪر
هي حبيب ڪبريا اڙين جو آڌار ٿي
جنهن جي صَدقي جڳ جُڙيو آ سو مليو سردار ٿي
لاههِ سيني ساڻ سائڻ هي يتيمن يار کڻ
ٻار ٻيا نه ڳولهه امان، هيءُ ئي من جو ٺار کڻ
بخت تنهنجو اڄ وريو آهي، هيئين جو هار کڻ
ڪير بيهي سونهن ۾ سو نور هي نروار کڻ
دو جهان جو دلربا هي سونهن ۽ سينگار ٿي
جنهن جي صدقي جڳ جڙيو آ، سو مليو سردار ٿي
مرحبا توکي چون ٿا گل، ٻوٽا، گاهه به
موسمون، پل پهر، راتيون، سال، ڏينهن ۽ ماهه به
چنڊ، تارا، جيت، پٿر، سج سمورا ساهه به
مور، پريون، جِنّ، ملڪ ۽ رندَ رستا راهه به
مِهِر ڪري مولا ڏنو مريضن جو مختيار ٿي
جنهن جي صدقي جڳ جڙيو آ، سو مليو سردار ٿي
ڏينهن ڏکڙن جا ختم ٿيا، سک جو سامان ڏِس
صدقي هن سهڻي سڄڻ جي، عامَ تي احسان ڏِس
ڇا ته مولا آ وڌايو مرتبو ۽ مان ڏِس
سڀ خوشين سان ڍائجي ويا، اِنس ۽ حيوان ڏِس
ڀرجَهلو بيڪارڙن جو هي نبي ننگدار ٿي
جنهن جي صدقي جڳ جڙيو آ، سو مليو سردار ٿي
عرش تي به اڄ تنهنجو هاڪ هوڪو هُل آ
سو مليُئي سهڻو جنهن جو مٽ نه ڪوئي مُلهه آ
ڪارڻي ڪائنات جو محبوب هي مُرسل آ
“پٺاڻ” ڇا پورو جهانُ، هن سهڻي وٽ سائل آ
هي ولهن جو واهرو ۽ يتيمن يار ٿي
جنهن جي صدقي جڳ جڙيو آ، سو مليو سردار ٿي.
صفاتي سينگار
هي راز خدائي رحم ته ڏس، ڇا شان ڪيائين محمد صه جو
هر پاڪ ڪتاب ۾ پهريون ڏس، بيان ڪيائين محمد صه جو
جبريل کي آڻي جڳ اندر، دربان ڪيائين محمد صه جو
هر شيءِ سان تابع هي ته ڏسو، قرآن ڪيائين محمد صه جو
بيان ڪجي ڪو ڪيئن ڀلا، هت ڪنهن به حوال جو ڪم ناهي
آ شان انوکو احمد صه جو، هت ڪنهن به مثال جو ڪم ناهي
حضرت يوسف حُسن سندو هت جلوو جڳ ۾ جام ڪيو
هُن هٿ وڍايا هيڪر بس وڌ ان کان ڪهڙو ڪام ڪيو
هت انور جنهن ڏي اک کنئين ان پيش اهو پيغام ڪيو
مري پُٽ ويا ته گهور ٿيا پر اڳ ۾ هي انتظام ڪيو
ايئن عاشق ٻيو ڪري ڪير ڀلا ، هت ڪنهن به ڪمال جو ڪم ناهي
آ شان انوکو احمد صه جو، هت ڪنهن به مثال جو ڪم ناهي
هر شيءِ جي مٿان، هت حاڪم ٿي حڪم هلايا سُليمان عه نبي
هوا به جنهن جو حڪم مڃي، تنهن جي شان جي ڪهڙي ڳالهه ڪبي
پر هو چوي ته هن جو ڪم ٿئي ۽ عربيءَ تي ڏس راض ربي
هت چوڻ سوا بهِ سهڻل ڏي ٿي کوهه اچن پيا تار تبي
رڳو آمد ٿئي منهنجي آقا جي، باقي ڪنهن به سوال جو ڪم ناهي
آ شان انوکو احمد صه جو، هت ڪنهن به مثال جو ڪم ناهي
جُتيءَ سان موسيٰ عه طُور مٿان اچ، ڪين اِهو آواز آيو
هي پاڪ جبل آ منهنجا پرين، هي پرور کان رنگ راز آيو
پر عرش مٿي به عربي ڏِس، نعلين پائي ڪندو ناز آيو
تون مالڪ آن مٺا مرضيءَ جو، هي اَللهُ کان اعزاز آيو
ڳڻ ڳورا آهن ڳائڻ کان، هت ڪنهن به قوال جو ڪم ناهي
آ شان انوکو احمد صه جو، هت ڪنهن به مثال جو ڪم ناهي
منهنجي عقل جي انتها يار ٿي وئي، اڃا شان حضور جو اڳتي آ
نالو لکرايم ٻه ٽي لفظ لکي، بيان حضور جو اڳتي آ
“پٺاڻ” لاهي ڪيئن ٿورا سگهان، احسان حضور جو اڳتي آ
ڇا دارا سڪندر پڄندا هت، دربان حضور جو اڳتي آ
بس پنهنجو مٽ آ پاڻ پرين، ڪنهن به جوڙ جمال جو ڪم ناهي
آ شان انوکو احمد صه جو، هت ڪنهن به مثال جو ڪم ناهي.