لالڏنو “لالڻ” شر
پيءُ جو نالو قادر بخش
پيدائش 8-3-1972ع
تعليم ايم اي سنڌي
پيشو سرڪاري ملازمت
سگهڙائپ جي شروعات ننڍپڻ کان
استاد صوفي حيدر بخش شر /لال بخش ٻرڙو
ڇپيل ڪتاب لالڻ جي لوچ
مليل ايوارڊ سچل سرمست ايوارڊ ۽ لاتعداد مڃتا سرٽيفڪيٽ
پتو ڳوٺ مينگهو فقير شر محله زنوار موج علي شر تعلقه ٺري ميرواهه ضلعو خيرپور ميرس
[b]سينگار ٽيهس (ٽيهه نالا چنڊ جا)[/b]
ٿئين صدقي پيدا سائينءَ جي مون ماهه مهتاب
هسند هلا ل حسن جي ناهي حد حساب
قمر طوبا بدر نشا قر ٿا نمن لک نواب
درڳ دڄراڄ مَداش تو جهڙا بيحد لک بيتاب
نوڪ نوخ اندر عجيب جي ثنا لک ثواب
هڪ زُلف زرو ظاهر ڪري جاني اگر جناب
چن چندر مان چاند تو جهڙا ڪهي ٿين ڪباب
پانَوَ پونا، پنرا، توکان وڌ لا لڻ لاجواب
چندورا چگڙا چمن ۾، بيحد بالا حسن باب
سَسُ شڪر ڪر شانائتي جو صدقي ڏنئي وِتُ وهاب
پورن پهلو پونم پرين جو، تونگر وڏو تاب
آهي عالم کان مٿي آقا عزت مآب
“لالڻ” لاجواب آهي ڪامل هن ڪائنات.
[b]صفاتي سينگار[/b]
خود مُصَوَر ٿئي عاشق اها تصوير ڇا هوندي
انهيءَ تصوير کي سجدو اها تقدير ڇا هوندي
سڀئي انمول تصويرون انهيءَ تصوير لاءِ ٺاهيون
محبت سان ڪيل جيڪا اها تدبير ڇا هوندي
مئا زنده پڙهن ڪلما يتيمن يار جي ياري
ڏئي دلدار دلداري، گهڙي اڪثير ڇا هوندي
هڪڙي حُسن واري لاءِ هُتي ڀي هٿ وڍيا هيڏا
حُسن خيرات ۾ مليس اها جاگير ڇا هوندي
سڀئي تشبيهون گهٽ آهن ڏيان تشبيهه مان ڪهڙي
طٰہٰ يٰسين ۾ “لا لڻ” اها تفسير ڇا هوندي
[b]سينگار[/b]
اچڻ سان عين اِبرو چِمڪِيا چؤطرف چانڊاڻ ٿي
ٿي لڄپال لالائي لبن جي لال موتي لَرِزِيا لالاڻ ٿي
دَهَنَ موتي دلربا جن سون کي سونهن بخشي سون جي سڃاڻ ٿي
سرڪار جي سونهن ڏسندي واحد جي آ واکاڻ ٿي
قُرب ٿيو ڪريم جو ڪائنات ڪامل ڪاڻ ٿي
شناس جي شناخت ٿي لڄ جي “لالڻ” ڄمڻ سان ڄاڻ ٿي
[b]سينگار[/b]
ٿي آمد اوهان جي آقا، ايمان جي خبر پئي
انسان آيو ڇالاءِ، انسان جي خبر پئي
صَفي الله کي هٿن سان يِدُ الله ڇو بڻايو
انتطام ٿيو اچڻ جو، اعلان جي خبر پئي
ميم سان ٿئين احمد صه، اصلي تون احد آهين
انسان تي خدا جي، احسان جي خبر پئي
تنهنجي حسن جي صدقي ٿيا ڪوڙين حسين پيدا
ٿي دلبر دوا دکن جي، درمان جي خبر پئي
صورت سڀن کان سهڻي سيرت سُبحان الله آ
سرواڻ ساٿ جو تون سلطان جي خبر پئي
لا اِله ٿيو لازم “لالڻ” اوهان جي لاري
ڪائنات ۾ ڪلن کي، قرآن جي خبر پئي.
[b]سينگار[/b]
هجي جنهن جو خدا طالب، اهو مطلوب ڇا هوندو
ثناگر ڀي هجي خالق، اهو ڪَشَفَ الدُّجيٰ هوندو
لِواءِلحَمِدَ جو سايو، ثَنا يٰسين مُزمل سان
هتي حيران لک يوسف، اهو بحري سخا هوندو
گُهمي جنهن فرش تي، دلبر قسم ان جا کڻي خالق
پرين سو پاڪ پرور جو مٺو، ماهي لقا هوندو
اَحَدُ هو پاڻ خود آهي پاتائين مِيمَ جو بُرقعو
بشر جيڪو چوي ان کي عقل تنهن جو خطا هوندو
پنهنجي صورت پسڻ کانپوءِ ٿيو آ پاڻ تي عاشق
ايئن ٿيو نور جو جَلوو اهو نورالهُديٰ هوندو