مير حسن ملڪ
پيءُ جو نالو؛ عبدالڪريم
ذات ؛ ملڪ
تخلص؛ مير ملڪ
استاد؛ صادق علي ملڪ
ڪرت؛ سگهڙائپ
ايڊريس؛ ڳوٺ ڏياڻي، پوسٽ آفيس ڪرمپور تعلقه تنگواڻي ضلع ڪشمور
سينگار
ڪهڙي ڪيان سائينءَ جي، سونهن جي ساراههَ،
بي مثل بي مثال ٺاهيو، عجيب کي الله،
حسن ڏسي حبيب جو شرمايو آ ماههَ،
پسي آئيز عجيب جا ڪئي هرڻن واههَ واههَ،
نه گام کڻي گنير جي، راڻل وٺن راههَ،
سڀني صدقي ساههَ، ڪيا “ميرحسن” محبوب تان
سينگار
سونهن وڌ ساجن جي، آ لالڻ لاثاني،
چمڪار ڏسي چهري جي، شمس و قمر کي حيراني،
پَسي نوز نرمل جو، ٿي پئرٽ کي پريشاني،
ڪٿ جمال جانب جو، ڪٿ يوسف ڪنعاني،
صورت منهنجي سڄڻ جي، ڪئي هر دل ديواني،
هيءَ “ميرحسن” مهرباني ڪئي الله اسان عاصين تي.
سينگار
ساراهه ڪيان تنهن سائينءَ جي، جنهن جي هر جا آهي هاڪ،
ارض و سما عجيب لئي، پرور خلقيا پاڪَ
جنت، جوڙيئين حورون، پريون، آدمي با اخلاق،
“مير حسن” محبوب لاءِ، مَلَڪَ ٿيا مشتاق،
چانڊاڻ ڏسي چهري جي، پيا چنڊ کي ڀي چاڪَ،
هاٿي به حيران ٿين، جي پير کڻن پاڪَ،
پَسي ابرو عجيب جا، ويا تلوار جا نڪري تاڪ،
سرها ٿيا غمناڪ، محبوبن آئي “ملڪ” چئي.
سينگار
صفت ڪيان تنهن سائينءَ جي، جيڪو سونهن ڀريو سردار،
پرور سينگاريو پاڻ، بڻائي محبوب مڻيادار،
نوخ نشا نبر نه ٿئي، جي قدم کڻي يار،
سونهن وڌ ساجن جي آ، چئو طرف چو ڌار،
“ميرحسن” محبوب وڌ آ، جانب جلويدار،
ٻيڙا ڪندو پار، محشر ڏينهن “ملڪ” چئي.
سينگار
ساراهه ڪيان سائينءَ جي جنهن لئه جڙيو هي جهان،
ارض و سما، حورون، پَريون، اعليٰ ٿيو انسان،
پيار ڪري پرينءَ سان، ڏنو قادر هي قرآن،
ٻنهي جهانن جو ٻهڳڻ کي، ڪيو هادي حڪمران،
جي آڱر کڻي عجيب، ٿئي چنڊ قدمن ۾ قربان،
لٿل سج به لالڻ خاطر نڪري ٿيو نشان،
جي گام کڻي گوهر، ته ٿئي ملڪ سڄو مستان،
“مير حسن” منهنجي محبوب جو، بيحد آهي بيان،
جنهن جو مولا ثنا خوان، تنهن جي قربان ٿيان قدمن تان.