الله بخش سامت
پيءُ جو نالو؛ فقير محمد سامت
رهائشِ ڳوٺ ٿرڙي لڳ ميرپور ٻرڙو
پئدائش؛ 06-08-1960 (ميرپور ۾)
تعلقو؛ ٺل
ضلعو؛ جيڪب آباد
سگهڙائپ جي شروعات؛ 1981 ۾
سگهڙائپ ۾ استاد؛ استاد بهار علي ٻرڙو
تعليمِ پنج درجا
پيشو؛ هارپو
مڪمل ائڊريس؛ C/O عبدالرحمان ٻرڙو پوسٽ آفيس ميرپور ٻرڙو تعلقه ٺل ضلعو جيڪب آباد
[b]سينگار[/b]
چوڏس ئي چمڪار، جي دشن دلبر کولي
ته شارڪ شعاع ڇڏي، اچي ابر اولي
وڻندڙ ٻولي وارث ڏنس مٺا ٻول ٻولي
بج بشيهر سنمبل سرها چرن مٿان چولي
هونٽن هنڊول لال لالائي رنگ وڌائين رولي
ڪينٽل ڪمال لعل لڪي ڇا تور سگهان تولي
ڪو نتر ڪوڙڪي، انف اڳرو ٽهڪي حسن ٽولي
آءُ ڳڻ ڏٺم ڳولي، پر آهن مٿي “الله بخش” چئي
[b]سينگار[/b]
ڪن فيڪون ڪائنات کان اڳ ۾ محب هي مختيار هو
صورت سيرت صفت سهرايل، سهڻن جو سردار هو
ميرن مندن ڇورن ڇٽ، پهريون آيو پڳدار هو
سونهن وصف سندءِ مان والي هي سينگاريو سنسار هو
روءِ رخسار رتيءَ مان هي گلشن بڻيو گلزار هو
عامر، اوڪاشه، عاشق بڻجي ڪيو ڀنور جيئن ڀڻڪار هو
اڙين اٻو جهن، ادلن گدلن جو باري کنيو بار هو
هو اول نالو اظهار هو، ٻيو ڪجهه اڄ ٿيو “الله بخش” چئي
[b]سينگار[/b]
دشن کولي دلبر، ته رين مٽائي روءِ
اڏنت، چلنت اٿي جاکوڙن پنهنجي جوءِ
ترنگ سياهه تمهر مات اچن موءِ
پس پگهر افضل اعليٰ خطن کان خوشبوءِ
جهڙو سڄڻ سوءِ به سوءِ، اهڙو اڳ نه آيو “الله بخش” چئي
[b]سينگار[/b]
دشن کولي دلبر، ته روءِ مٽائي رات
ماکيان ٻولي مٺي، ڇا لنوين ڪوئل لات
ڏهرا نار داڻا نه مَٽُ ٿين مر جات
پُرڻ پٺيان پرينءَ جي، طائوسن سکڻ تات
مالڪ پنهنجي محب لاءِ جوڙي ڪُل ڪائنات
عرشي ڇا فرشي، پڙهن سائينءَ تي صلوات
ٿي ذاڪر خود ذات، ڪري ثنا “سامت” چئي
[b]سينگار[/b]
دشن کولي دلبر ته روءِ مٽائي رين
ترنگ ڪارا تامني پڄن ڇا پين
وک وير ڪواز ڪما چئنچل ڪيا چين
ڏڪار جا ڏيهه مان، ڀورل لاٿا بين
پوءِ پينارا پر ٿيا، سوالي هڻي سين
جيڪي لڳا لالڻ لين، سي سرها “سامت” چئي