لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

سهڻل جا سينگار (لوڪ ادب شاعري)

هن ڪتاب جي سهيڙ “عاجز” رحمت الله لاشاري ۽ گل حسن “گل” ملڪ جن ڪئي آهي. هي ڪتاب تنظيم فڪر و نظر سنڌ پاران سنڌ سگهڙ سنگت لوڪ ادب تنظيم (سلات) جي سهڪار سان ڇپايو ويو آهي.ٿورائتا آهيون محترم علي حسن ملاح جا جنهن هن ڪتاب جي سافٽ ڪاپي آنلائين ڪتاب گهر ۾ اپلوڊ ڪئي.
Title Cover of book سهڻل جا سينگار (لوڪ ادب شاعري)

محمد امين سنياسي

سنڌ جي مشهور سيلاني سگهڙ استاد محمد امين سنياسي ولد جمعو خان ابڙو (پاڙو سانگرو) 1938ع دوران تعلقي وارهه جي ڳوٺ گل سانگرو ۾ ڄائو، سندس والده قرآن پاڪ جي حافظياڻي هئي ۽ پيءُ به درويش صفت صوفي ازم نيڪ نمازي توڙي راڄ ڀاڳ جو چڱو مڙس هو، محمد امين سنياسي ڏهن سالن جي عمر ۾ استاد حافظ الهڏني ڊومڪي ۽ حافظ محمد ملوڪ ڀٽي جي علمي لياقتن هيٺ قرآن پاڪ جو حافظ بڻيو ۽ 7 درجا فائنل جي تعليم پڙهي سگهيو. جنهن بعد ڪيترو ئي عرصو سندس ئي ڳوٺ جي مسجد جو پيش امام پڻ رهيو، فقير سائين جو پيءُ ۽ ڏاڏو وقت جا وڏا پارکو سگهڙ هئا، پر پاڻ غلام سرور ڀٽي جي صحبت هيٺ سگهڙائپ جي فن کي اڳتي وڌايائين، گڏوگڏ طب جي علم جو جراح، سنياسي ۽ مشهور حڪيم به هو، علامه اقبال اوپن يونيورسٽي مان طب جي علم جي ڊگري حاصل ڪيائين، سرڪار لطيف جي سُر ۾ سمايل کاهوڙين جيان گيڙو ويس پائي سالن جا سال جبل پهاڙ بر ٿر جاڳي حقيقي عشق جي منزل ماڻڻ لاءِ پيادل پنڌ ڪري نه رڳو هن صوبي سنڌ ۽ پاڪستان اندر پر ايران، تهران ۽ بغداد شريف جو سفر پڻ ڪيو، جنهن دوران جئه رام جوڳي، مصري جوڳي، کبڙ جوڳي ۽ گرونانڪ جوڳي پڻ سفر جا ساٿي هئا. سفر کان واپس اچي ضلعي دادو جي راڌڻ اسٽيشن ڀرسان ڳوٺ ٻڍل لاکير ۾ روحاني رمزن جا ورد وظيفا، چلا ۽ ڏهاڪا ڪڍيائين. درگاهه سعيدي موساڻي تي به ولايت جا ورق پڙهڻ ويندو هو. پيٽ گذرڻ ڪرڻ لاءِ معاشي مرحلن کي مُنهن ڏيڻ خاطر 1987ع ڌاري لاڙ جي پاسي جهرڪ شهر جي ڀر ۾ ڳوٺ حاجي ساکاڻي ۾ يوناني دواخانو کوليائين ۽ ڪافي عرصي بعد هاڻوڪي ضلعي مٽياري جي هالا شهر کان اتر ۾ قائم پراڻي سعيد آباد ۾ اچي رهائش پذير ٿيو، جنهن بعد پارس دواخانو جي نالي سان هاڻوڪي نيوسعيد آباد شهر ۾ اچي آباد ٿيو ۽ زندگي جا آخري پساهه 13 ذوالحج 1426 هه ڇنڇر ڏهاڙي پورا ڪري هن فاني دنيا مان الوداع ڪئي.
هن وقت سندس فن ۽ فڪر کي سندس فرزند ممتاز امين سنياسي سنڀالي رهيو آهي.

سينگار

حُسن آڏو حبيب جي، ڇا چنڊ ڪري چانڊاڻ
پُرزا کڻي پاڻ ڪري جي پسي سڄڻ جي سُرهاڻ
چِلڪي ڀلي چٽو ٿي، کڻي وڏي ڪري واکاڻ
گوهر تنهن کي گهرايو ٻهڳڻ هڻي ٻاڻ
ڀلي سونهين ستارن ساڻ ته به عجيب وڌ “امين” چئي

سينگار

حُسن ڏسي حبيب جو، ٿي حورن کي حيرت
ملائڪن کڻي ماٺ ڪئي، ٿي عالم ۾ عبرت
سنسار جي سهڻن کان، وڌ سائينءَ جي صورت
عاشق ڪيئي اڙجي ويا، ڏسي محب جي مورت
لڪل ڪونهي لوڪ کان شان ڀريئي جي شهرت
ديدار پرينءَ جو دولت، آ “امين” لاءِ عجيب جو.