محمد قاسم راهمون
تخلص؛ “پياسي”
پيءُ جو نالو؛ ڪمال الدين
ذات؛ راهمون
ڄم جي تاريخ؛ 6-6-1961ع
تعليم؛ انٽر
ڪرت؛ پرائمري استاد
سگهڙائپ جي شروعات؛ 1980ع
فني استاد؛ سگهڙ محمد صادق ٿهيم
شايع ٿيل ڪتاب ؛ 1، پيار پڪاري (ناول) 2، پياسي جو پيغام، 3، عمر مارئي (داستان) 4، سورٺ راءِ ڏياج (داستان) 5، شاهه جو گنج (حضرت شاهه عبداللطيف ڀٽائي رحه جي 8 هزار بيتن جو گڏيل رسالو، ڇپيل/اڻ ڇپيل بيت) (6) ذڪر غوث العالمين (7) ذڪر غوث ملتاني، (8) نوري ڄام تماچي (داستان) (9) مومل راڻو (10) پدمڻي جو پيار هوٿل پري (11) شيطان جي تاريخ (12) سسئي پنهون (13) ليلان چنيسر (14) سڏونت شارنگا (15) ٻارنهن تقريرون (سنڌي)
پتو؛ ڳوٺ ساڪري، تعلقو ڇاڇرو ضلعو ٿرپارڪر
[b]سينگار[/b]
ساراه واه سبحان تنهنجي، جو محب مليو منٺار اُتي
دل گهرئي تنهن دوست جو، دلبر ٿيو ديدار اُتي
حسن حبيبي تاج محبوبي، سونهن ڀريو سينگار اُتي
تارا ڪتيون تائب ٿيا، ڏسي دل گهريو دلدار اُتي
چنڊ چوڌاري سج سوين، صورت پرين سردار اُتي
شمس قمر ٻئي شامل ناهن، جلوي ۾ جهلڪار اُتي
کنوڻين کيل بند ڪيا، تجلو پَسي تنوار اُتي
وڄڙيون ڪڙڪو ڪو نه ڪن، سهڻو پَسي سردار اُتي
بادل وسڻ بند ڪيا، گوهر ٻڌي گُفتار اُتي
حورون هزارين حيران حُسن تي، جوڙ ڏسي جنسار اُتي
ملائڪ، مڙيا محبوب اڳيان، ڏسي صاحب جي سَرڪار اُتي
آسمان کُليا عجيب لاءِ، آيو قادر جو قربدار اُتي
ديدار لاءِ تنهن دوست گهرايو،پاڻ آ پالڻهار اُتي
عاشق معشوق پاڻ ۾، ڪئي گوهر جي گُفتار اُتي
ڪروڙين ڪَرم لکين لائق، عجيب ڏنا اَختيار اُتي
هزارين هر موده، سوين سخائون، بخشيائين بيشمار اُتي
سڀني پرين سرتاج ڪيائين، پياري کي پڳدار اُتي
لِکي ڏنائين لوَلاڪ سمورو، محبوب ڪيائين مُختيار اُتي
راز رُوحي قُرب قريبي، ونڊيائون وينجهار اُتي
پِرينءَ پَچاريو پِريَن سان، ڳُجهه مِڙيوئي غمٽار اُتي
سڪ صاحبي حُب حبيبي، همراز هئا هڪوار اُتي
لوح ڪُرسي قلم سڀيئي، هٿ حَبيبن هيڪار اُتي
لَولاڪَ لَما خَلقَتَ الافلاڪَ، پرينءَ ٻُڌي پُڪار اُتي
عرش عظيمي، راز رحيمي، مليو دلبر کي ديدار اُتي
ڪنهن نه پَروڙيو پِرينءَ کي، عجب رنگ اُپٽار اُتي
قرب ڪيا قريبن سان، راز منجهائون رازدار اُتي
ڳاڻو حرف ڳڻيندين ڪهڙا، هَهڙا لقب هزار اُتي
عقل ويو اُت اوجهون ٿي، عشق ڏسي اَنوار اُتي
مِڙنان ويئي مَت مُنجهي، ٿيا سامهون ڪئين سينگار اُتي
ڇا لکي مان ڇا لکان، وس نه هليو وِيچار اُتي
قلم طاقت ناهي ڪا، ٿيو لکڻ تي لاچار اُتي
“قاسم” ڪروڙين ڪرم مڃان، ايندو هادي مون حُبدار اُتي
“راهُما” روئي رب ريجهايان، شل سهڻو مِلائي سردار اُتي
آسرو اٿم الله ۾، اڳيان اڙيَن ايندو آڌار اُتي
قرب ڪندو ڪِلتار اُتي، ديدار ٿيندو تنهن دوست جو
[b]“سينگار ڏهس” (اکين جا نالا)[/b]
ديدار ڪري دلبر جو، چاه منجهان چهرو ڏسان
اکيون ڪجل ڪاريون، دُرگ پرين دهرو ڏسان
ڪول نَين قصر منجهان، آب پرين آبرو ڏسان
دُرگ پرين ديدار منجهان لوچن پرين لهرو ڏسان
اُڳ مون عجيب سندا، نيتر نين نهرو ڏسان
چاهه چُشم چاهه منجهان مُک محبوب مهرو ڏسان
چَکس پرين چؤطرف کنجن پرين خوبرو ڏسان
ڇم پرين ڇوه منجهان، ڇايل ڇابرو ڏسان
نيڻن پرين نينهن اُجاريو، شوخ منجهان شوخرو ڏسان
“قاسم” ڪجل ڇا لڳي، قهر منجهان قهرو ڏسان
محبوب ماهرو ڏسان، مرگهه جيان محبوب منهنجو
[b]سينگار[/b]
ماهه مٺي محبوب کي، ماه لقا منٺار چوان
دل گهُرئي تنهن دلبر کي، دل وٽان دلدار چوان
وار وِسيهَر تار تَليهَر سونهن سارنگ سينگار چوان
ڦڻ ڦوٽاري، پيئڻ پوٽاري، تيرتفنگ تلوار چوان
پِيُ دُرگ نَينَ مِرگهه، ڪَيسر نام قَرار چوان
چَڪور چنڊ جلال مَنڊ، شمس ڪِروڙين شرمسار چوان
ڪُونج جيئن ڪَر کڻيو، گوهر پرين گُفتار چوان
سَهسين سارنگ، واهوا ورنگ، پياس پرين پَروار چوان
کِنوڻين تجلو وِڄيان ڪَڙڪو، ادب گهڻي اختيار چوان
لَيل انڌاري اَبراوڪاري، پَهه رُخ پرين رُخسار چوان
سوين سودائي، بره بيماري، درد پرين ديدار چوان
پوري پياس، کاڌ کَپاس، هيڪر هزارين حُبدار چوان
جَهلڪ پرين ڪي پَلڪ پرين، پازي خوب پينار چوان
نعل پرينءَ جي نينهن اُجاريو، ڪيڏو قرب پرين ڪِلتار چوان
حُسن حبيبي، ديدار طبيبي ٻُڪيون سڀ ٻاجهار چوان
صُورت پرين سڪ اندر ۾، جوڙ نه پرين جنسار چوان
واهوا رنگ رچايو رازق، هر هنڌ پرين هُٻڪار چوان
قربان پرين جي قدمن تان، سونهن سچي سردار چوان
“راهمون” نه پرکي راز انهيءَ کي، بندو مان بيڪار چوان
“قاسم” ڪروڙين قربان پرينءَ تان، سر صدقي سَؤوار چوان
قصو مان قربدار چوان، محبوب منهنجي ماه لقا جو
[b]سينگار “چنڊحسندار”[/b]
واه سڄڻ تنهنجي ساراهه ڪريان، ماه لقا منٺار واه
چنڊ ڪيتري چمڪ ڏيکاري، حُسن پرين هٻڪارواه
قمر ڪروڙين ڪر کڻن، گوهر پرين گفتار واه
ماه محبوب ماه لقا، سهڻو سندم سينگار واه
ڌَڄراج ڪئين دلبر اڳيان دم نه دميا دلدار واه
ششدر ويا شوق ڇڏي، اِندُ پرين اُپٽار واه
پانو پرين پاور نه جهلي، پهه رُخ پرين رُخسار واه
چَڪور مست ڪيا چاند تي، دلبر پرين ديدار واه
پَنرو پرين تجلي ڏسي، تيز تکي تلوار واه
چاهه منجهان چهرو ڏسي پونو پرين پروار واه
ڇا لکي مان ڇا لکان، سندم پرين سينگار واه
اُوءِ پرين رُوءِ ڏسان، “راهما” اهو رازدار واه
محبوب ماه لقا منٺار واه، مٺڙو آهي مون پرين