محبوب علي ڏيپر
پيءُ جو نالو محمد صادق ڏيپر
جنم جو هنڌ ڳوٺ قادر بخش ڏيپر
جنم جي تاريخ 14 آگسٽ 1947ع
ڪاروبار هارپو
شاعري جي شروعات 1980ع
تعليم سنڌي پنج درجا پاس
ادبي استاد مرحوم استاد اسحاق راهي
ڇپيل ڪتاب 1. مٺا ٻول محبوب جا
2. پنهنجي شاعري پنهنجو رنگ
اڻ ڇپيل ڪتاب ڏهن کان ٻارهن تائين ٿيندا
ايڊريس محبوب علي محبوب ڏيپر پوسٽ آفيس ميهڙ ضلع دادو
[b]سينگار بيت (ڏهس - اُٺن جا نالا)[/b]
ڪرهي پسڻ ڪريم لئه، ڪنواٽ ڪيون ڪيهون
ڍاٽي، ڍول حبيب لئه، واهه جو ڪيون ويهون
مهري مست محبوب لئه، رڙي ڪيون ريهون
گورو، توڏو، تات ۾ پيا گڏ اچن گيهون
چاهه مان ليڙي، چانگي چيو، بودي ڪيئن بيهون
پوءِ روڏي ڪيون ريهون، “ڏيپر” تنهن جي ڏسڻ لئه.
[b]صفاتي سينگار[/b]
پَسي حُسن حبيب جو، هڙني کاڌي هار ميان
مُرڪي محبوب سنواري رکيا، ڪارا ڪُلهن تي وار ميان
ڏسڻ سان ڪري مست وڌا، مُرسل، ٻڍا ٻار ميان
سونهن پرينءَ جي تي سُگهڙن آهن، سوين لکيا سينگار ميان
هلڻ، مرڪڻ حبيب جي، حيران ڪيا ته هزار ميان
ادلن، گدلن کي به آهن، خوب پنهل ڏنا پيار ميان
عين عُقابي عجيب جون، ڀؤنر ڀِرون تلوار ميان
ڏندڙا موتي مرجان تنهن جا، لب لال منٺار رُخسار ميان
مولا ڏئي ڇڏيا مٺل کي، آهن سڀئي اختيار ميان
محشر جي ڏينهن مدني لهندو، سڏي سڀ جي سار ميان
چوڏس چنڊ کان چمڪي رهيا، وڌ پُنهل جا پيزار ميان
سِر سُوڌا ڪجن صدقي، تنهن تان سارا هي سنسار ميان
ڪهڙا ڏَسي ڪهڙا ڏسيان، توکي پُنهل جا پار ميان
ڏاتر ڪرائيندو “محبوب ڏيپر” کي دم دم تنهنجا ديدار ميان.
[b]صفاتي سينگار[/b]
نازڪ عين عجيب جي، ڪيئي ڪيا قِيسَ
نٿو ڪير ڪري سگهي رابيل، به ان سان رِيسَ
نماڻيون نهارڻ سان، ٿيون سوين ڪِيرن سِيسَ
“محبوب” ناهي دنيا ۾، ڪو جوڙ تن جو جِيس
اکين عين اليس، ڪيئي مست ڪري ڇڏيا.
[b]صفاتي سينگار[/b]
مُرڪڻ ساڻ مست ڪري، وڌو محب مٺي منٺار عجب
دلبر جي ديدن ۾ مون، ڏٺو اهڙو هو اسرار عجب
ڪارا ڪلهن تي ڪيري رکيائين، واسينگ جهڙا وار عجب
اکڙيون عين عجيب پرينءَ جون، نور ڀريون نروار عجب
ڍايو ڍاپن، ڪين پرينءَ مان، عين عجب رُخسار عجب
قدم قدم قربان ٿيان، کائي مور، هئينڊل ويا هار عجب
چري ٿي پئي چاهه سندن ۾، نور پسي هڪ نار عجب
لبڙا لال گلابي ۽، ڀؤنر ڀِرون تلوار عجب
شمس، قمر به ٿي شڪي پيا، پَسي دلبر جو ديدار عجب
سڀني وصفين سهڻو آقا، سوا لک جو سردار عجب
ادلا، گدلا پنهنجي بلي سڀ کڻندو پرين پڳدار عجب
ڪونه ڇڏيندو ڪنهن کي اڙيو، آهي ننگي ننگدار عجب
ڇپر ڇورن جو ئي چوان مان، آهي يتيمن يار عجب
درود و صلواتون، دلبر تي مان، ڇو نه پڙهان بار بار عجب
بيشڪ سُهڻو حبيب هڙني کان، جوڙ ڪئي ته جبار عجب
ماکي مصري کان وڌ مٺي، تنهن گوهر جي گُفتار عجب
“محبوب ڏيپر” جهڙا ماڻهو حيران ڪيا ته هزار عجب.