ڊاڪٽر محمد يامين
اندر ويھار ڪانءُ، ٻاهر ٻولي هنجهہ جي.
محمد يامين هنجهہ جي ٻولي ڪڏهن ڪا نہ سکي. ڀائيندو هو تہ جنھن صورت ۾ سندس اندر ۾ ڪانءُ ڪو نہ آهي، تنھنڪري هنجهہ جي ٻولي ڇو سکي؟ پر دنيا ۾ هلڻو آهي تہ هنجهہ جي ٻولي ضرور استعمال ڪرڻي آهي، پوءِ دل اندر ڪانءُ جو ڪو آکيرو هجي يا نہ! ڪنھن کي آهي فرصت ۽ ضرورت تہ ويھي ٻين جون دليون چڪاسي ۽ منجهن جي سچائيءَ جا موتي، ۽ چڱائيءَ جا ماڻڪ لڪل رهن ٿا، تن کي معلوم ڪري ۽ انھن جي قيمت جي ڪٿا ڪري؟ ۽ دنيا اندر آهن گهڻا موتين جا پارکو يا ماڻڪن جا خريدار؟
خواھہ مخواھہ وچ ۾ پئي، ٻين کي لونٺيون هڻي، اڳينءَ صف ۾ جاءِ هٿ ڪرڻ جي ڪڏهن ڪوشش بہ ڪا نہ ڪيائين. حالانڪ پنھنجي چو طرف هر روز ڏسندو ٿي رهيو تہ سندس همعمر ان قسم جي گونڊا گردي ڪندي، اڳتي وڌندا پئي ويا. سکر جي محدود حلقي اندر ڪا بہ اهڙي اسلامي تحريڪ ڪا نہ جاري ٿي، جنھن جي سلسلي ۾ ڊاڪٽر محمد يامين سچائيءَ سان خدمت نہ ڪئي هجي. خلافت، تبليغ اسلام، منزلگاھہ، مسلم ليگ - غرض سڀني تحريڪن ۾ سندس حصو نمايان هو. منزلگاھہ جي سلسلي ۾ تہ مٿس ڪيس بہ هليو، جنھن جي وگهي ڏاڍيءَ پيڙا مان لنگهڻو پيس. پر نہ اف ڪيائين، نہ قوم کان ڪنھن انعام جي طلب.
سڙي سارو ڏينھن، ٻاهر ٻاڦ نہ نڪري.
“ نہ وري قوم پاڻ ئي وڌي مٿس ڪا ورکا ڪئي. سنڌ جون ميونسپالٽيون ۽ لوڪلبورڊ آهن ئي ان لاءِ تہ منجهانئن ميمبر جاوا ڪندا رهن. سکر ۾ تہ خاص طرح ڪيترن ميمبرن جو گذارو ئي محض ان آمدنيءَ تي پيو ٿيندو هو. پر ڊاڪٽر محمد يامين جيڪو بہ عرصو ميونسپل ميمبر رهيو، پنھنجي لاءِ يا پنھنجن لاءِ ڪو بہ فائدو حاصل ڪو نہ ڪيائين. ”دست حاجت“ دراز ڪرڻ جي عادت ئي ڪا نہ هيس. هر دم صبر ۽ شڪر، بک جي حالت ۾ بہ بيقراريءَ کان بالا مون اهو شخص ڏٺو.