رات نـنـڍي، بــات وڏي، پــهـر کـٽـن پــيــا.
آءُ تــه آســيــس وٺـــون، پـل چــون پــيــا.
سـونـهـن سـهـائـيءَ ۾ اڃـا سرس هجين پر؛
شـهـر ۾ ڦـرجـانءِ نه، راڪاس گهمن پيا.
تون به ڀلي هاڻ مون کان سِـرﱡ گهري ڇڏ،
چـپ چـريـا، ٻـول لـڳـم، چـنـگ وڄـن پيا.
بـره جـي بـيـمار ڦڪيا ٻُـڪ ڦڪين جا،
شــهــر ۾ لـقـمـان وڏو انــگ رهـن پــيــا.
تون جو خزائن ۾ پڳئين، باغ ٿيون دليون،
ٻــج ڦــٽــا، گـﺆنـچ ٺـهـيـا، گـــل ٽــڙن پــيــا.
آءُ ٻــڌي پـيـنـگـهـه لـڏون نـم جـي وڻ ۾،
او هـــو پــريــان ڏس ته وڏا ڏار لـمـن پـيـا.
هـاڻ ڪبيون جوڙ کڻي لوهه جون تارون،
ڇــو تــه نـشـانـيءَ جـا سـڳـا روز ٽـٽـن پـيــا.