قـربـتـن سـان ڪـڍيــل دائــري مــان ڌڪـي.
ڇو هميشه جي لئه ليڪ ڇـڏيـئـي ڇڪي!؟
عـشـق ڦــڙ ڦــڙ ٿــو ڦـٿـڪـائـي دل کي ڇڏي،
ڍڪُ لهڻ بعد ٿي، مشڪ ڪاٿي لڪي؟
خــوابُ ڏسيم تـه مـون کـي مـعـبــرﱠ(1) چـيو،
دل پــڪـي ڪـر ميان، عمر ساري سڪي.
مــون صــدين بـعــد رسـتي تـان ويندي ڏٺئي،
حــالُ ڏسـيـم پـئـي رنــگ تـنـهـنـجي ڦِـڪي.
چَـيُـــمُ، اڌ رات مــهــمــــانَ ويـــڙهـــي ٽـــپـــڙ،
ڪــيــر بــڪــواس شــعـرن ٻڌڻ لئه ٽڪي.
ڪـو پــتو ڏئي وڃين هـا، هُـئـين جي يڪو،
تــوکــي ڳــوليو پـَئـي، پـٺـيان تنهنجي ٻِـڪي.
او مــســـيــــحـــا! وري اچ، وري اچ، وري،
ڦَـــٽﱡ نـــاســــور آ، چــاڪ منهنجو چڪي.
(1) مـعـبــرﱠ= يعني خوابن جي تعبير ڪندڙ. سنڌيءَ ۾ هن لفظ جو ڪوبه مناسب نعم البدل ڪونهي.