اوٿــر جــي اٿــل آهــي ڪــو “اِگــلــو” ئي کڻي اَڏِ.
طــوفــان جــو ڏر آ تـه ڀـلي مـلـڪ مـنـجهان لـَڏِ.
تـون ڪـيـئـن سـڏائـيـن پيو هن ديس جو ڀاڳيو؟
اکين سـان ڏسـيـن پـيـو تـه اٿـئـي شهــرُ شهــرُ ڀَـــڏِ.
سـوچـيــن ٿـو تـونـگـر تـه بـچــي ڪيئـن به موڙِي!
مــون لاءِ ته مِــٽــي بــه وڏِي آهــي مـنـهـنجي مَـڏِ.
فـڪـرن جـو ڀـلا جـوشَ – جــوالي ۾ وڃــي ڇا!؟
ڪــنــهــن تـوکـي چـيـو، گند کي گلقند اندر گَـڏِ.
يـــا ســونــهــن تــي سِــرُ وار ڪــرڻ لاءِ اٿــي پــئـه،
يــا عـشــق جــي دعــوا جــي دلاور ســا پــچــر ڇَـڏِ.
او ڀـــاءُ! امــڙ سـنــڌ رڳــي مـنـهـنـجــي تــه نــاهـــي،
ورنـــاءِ پــڪـــارن کـــي، پــئــي تـوکـي سـڏي جَــڏِ.
ڪي ڪم ٿا ٿين هيئن ته ٻي هـَٿَ – نه پوي ڪَلَ،
ڪو ڪم ٿو ٿئي هيئن، ڪري جهوم، ڀلي پَڏِ.
هـلـنـدي تـه تـنـهنجي پنڌ ۾ تو ساڻ مان هوندس،
۽ پـاڻ ٻـنـهــي ســاڻ ٽـيــون پـنـهـنـجـــو خــدا گَــڏِ.
نوٽ: برفاني علائقي ۾ رهندڙ اسڪيموز، برف جا گهر اڏيندا آهن، جن کي اِگلو چيو ويندو آهي. پنهنجي علائقي ۾ اهڙا گهر اڏڻ جو تصور به نه ٿو ڪري سگهجي. جدوجهد جي علامت لاءِ هتي استعاري طور “اِگلو” جو ذڪر ڪيل آهي، جنهن جو مطلب اهو آهي ته جدوجهد جي مرحلي ۾ ڪمزور کان ڪمزور ڪوشش به لاڀائتي ٿي سگهي ٿي ۽ ڪنهن به ڏکي حالت ۾ مايوسي ڪفر آهي.