قـرب جي ابـتـدا جـــي آڌر ڪـر.
عـشـق جي انـتـهـا جي آڌر ڪر.
ڀاڳ سان پنهنجـي اڱـڻ تي آيل،
چـيـن ڏينـدڙ هـوا جـي آڌر ڪر.
تنهنجي سر تي ڪڪر جيان رهندس،
ڇانوري لـئـه گهـٽـا جـي آڌر ڪـر.
داءَ تـي سـر لـڳــائـي ڇــڏيــو ٿــم،
غـلـط آ پــر جُــوا جـي آڌر ڪـر.
تنهنجي آڏو جهڪي وئي آهي،
دوست منهنجي انـا جي آڌر ڪر.
هاڻ جـيـاپـي جـو تـون مـدار آهـيـن،
ڪنهن جِي اهڙيءَ فنا جي آڌر ڪر.
پنهنجون خوشيـون ٿو ارپـيـان تـوکي،
دل مان نڪتل دعا جي آڌر ڪر.
پـاڻ ٻــاري ڏيــو جــلـيــو رکــيــم،
منهنجـي دُکـنـدڙ چـتـا جي آڌر ڪر.
شـام عمـريـن تـي ڄـڻ چــڙهـي آئـي،
سونهن! سـرهي سنجهـا جي آڌر ڪر.
تون منهنجي چاهتن جي لڄ رکنـدي،
ڪنهن طرح سان وفا جي آڌر ڪر.
اڄ به “مـقـصود” ٿــو پـڪاريـنـئـي،
هاڻ ان جي صـدا جي آڌر ڪر.