اٽڪيـو ته روح چـئـبـو، نـڪـتـي ته جان چئبي،
جيـاپـي جـي هر ڪا صورت، ڪنهن جو نشان چئبي.
جـا دل مـحـبـتـن کـان وانـجـهـيـل نـظـر اچـي ٿـي،
سـا دل جـنـن جـو ديـرو، خـالي مـڪـان چـئـبـي.
آهـي ته يــار آهـي، نـاهـي تـه ڪـيـر ڪـونـهـي،
هـر سـوچ دلـبـرن سان؛ پـنـهـنـجـو جـهـان چئبي.
ڪنهن سان وصـال کان پوءِ وڇڙي وڃڻ جي ڌڙڪي،
ماڻهوءَ جي من ۾ اٿـيـل ڊپ جـو گـمـان چـئـبـي.
هـر فڪـر کـان ٿـي عـاري، ڪو مـحـوِ يـار آهـي،
هيءَ سـار ڪنـهـن غـنـيمـت جهـڙو ڌيان چئبي.
يا عمـر(1) دل رهـي آ، پنهنجي پريـنءَ کي پـرتـل،
تنهنجي سڄي ڪهاڻي، هـڪ داسـتـان چـئـبـي.
صحرا نشين جي لئه هڪ پرخلوص ڪوشش،
سنـهـي گـنـدي جـي تـاڻـيـن، ته به سائبان چئبي.
“مقـصود” هڪ نظر ۽ چـپـڙن تـي مسڪـراهـٽ،
بــاقــي عـمـر جـي دردن کـان ڄـڻ امـان چـئـبـي.
(1) يا عمر= سڄي عمر