پـلّ مـلـڻ جو هڪڙو هو، اوسيئڙي جي عمر وڏي.
عشق وڃائي سرت سنديم، جوڀن رُتُ ۾ هوءَ پڏي!
ريـجـهـي روح تـه بـاقي ڇا، رمز نه ٿو سمجهڻ چاهي،
جـسـم تـوانـو، ٻـلـوانــو، نـفـسَ مـچـائـي آهـي ڀـــڏي!
مـئـلـن تـي الــزام هـڻـي، جـيئرن کي بدنام نه ڪر،
سـرمـد! جـوڙ ازلَ سـان هـو، پـيـس اَڀـيءَ جي اَڙ اَڏي،
عمر وڃڻ کان پهرين اچ، هيءُ مون کي سمجهائي وڃ،
آهي اَنا ۾ شر رکيل، مون نه رکي؛ ڇـا تـو بـه ڇـڏي؟
آءُ پــکـيــئــڙا مـنــڇــر تــي، ونــشــن جا تون پير کڻي،
مارڳ مارڳ ڇا معنيٰ؟ منزل ڪنهن جي ناهي مڏي!
گل “مـقــصـود” گـلابن جا، شعر ته بٺ ڪتابن جا،
آڇـيـنـدس احـسـاس ڀـري، رستي ۾ جي هوءَ گڏي.