قرب جو نالو غزل، پيـڙاءَ جـو نـالـو غزل.
دل کي رسيل درد ڀريل گهـاءَ جو نالـو غزل.
نوجوانيءَ جي ڏهاڙن جو آ هر پل شاعري،
روحَ کـي گرمائيندڙ هر تـاءَ جـو نالـو غزل.
نينهن جي جا مند آهي؛ مند - بي مندائتي،
پيار جي موسم ۾ هلندڙ واءَ جو نالو غزل.
سرد راتين جو قسم، جنهن عشق اوجاڳا ڏنا،
اک لڳڻ کان پوءِ جي ڇرڪاءَ جو نالـو غزل.
بي سبب ناهـن ائين نظرون ملڻ، هڪ ٽڪ ڏسڻ،
ڪنهن سان ديدن جي انهيءَ اٽڪاءَ جو نالو غزل.
اڄ به ٿا اظهار جا دل ۾ پڙاڏا گونججن،
وقـت سر وَر وَر ٿـيـل ورجاءَ جـو نالو غزل.
نظـم ۾ منظوم ڪر، “مقصود” پنهنجون حسرتون،
عمـر ڀر جي لئه مليل سوداءَ جو نالو غزل.