سر سان سر کي ملائي سگهين ٿي ته اچ.
ساز دل جو وڄائي سگهين ٿي ته اچ.
قرب جو ڪارونهنوار ڪيئن ٿو هلي؟
ان جون رمزون ٻڌائي سگهين ٿي ته اچ.
وقـت ويـڇـا وڌا پــاڻ ۾ ڪـيـتـرا،
فاصـلـن کـي مـٽائي سگهيـن ٿي ته اچ.
منهنجي شيشي جي دل مان ڪٿي سانڍيان؟
پٿرن کان بچـائـي سگهـيـن ٿي ته اچ.
هاڻ ڪنڊن تي هـلندي ٿڪو آهيان،
نيڻ پنهنجا وڇائي سگهين ٿي ته اچ.
تـون زمـانـي ۾ منهنجي طرفــدار ٿـي،
لوڪ سان جي ڦٽائي سگهين ٿـي ته اچ.
هاءِ واريءَ جيان منهنجي ويندڙ عمر!
مُـٺ ّ ۾ جي ڀِــچـائي سگـهيـن ٿـي ته اچ.
منهنجي سنگت منجهان توکي سرندو به ڇا؟
درد جيڪر پرائي سگهين ٿي ته اچ.
اڄ به “مـقصود” دل ۾ ٿو سارون رکي،
نينهن مون سان نڀائي سگهين ٿي ته اچ.