ڦِــر ڦِــر سونٽا، دٻلي ڪانهي.
کــکــرن کــاڌل، دٻـــلا آهــــن.
هـتــڙي لــوڪ ته پڳلو آهي،
ڪانگ تڏهن ٿـيا ٻڳلا آهن.
پــهـري جـي لـئـه چور بيهاري،
هــــاڻ لــٽــيـــرا ســـولا آهـن.
نيٺ مِـرونءَ کي لڄ اچي وئي،
ماڻهوءَ – ماڻهوءَ –حملا آهن.
جاتي پيار جي بدلي گهرجي(1)،
تـاٿــي نـسـلـي بـــدلا آهــــــن.
انـسـانن جــو مــوت تــمـاشو،
قــتــل نــه آهــن، قــتلا آهـن!
ڌرتي ڪئي وئي ڪاري آهي،
مــَسـلـڻ کـان پـو، مُـثلا آهن.
نيٺ تڏهن “مقـصود” لـکيـا هي،
سچ جا ڪـﺆڙا جـمـلا آهــن.
نوٽ: بدِلـِي = هلڪو ڪڪر، رومانوي پسمنظر رکندڙ)