خيالن جا گس هِــن، سوالن جي وس جا.
سوالن جا گس هِــن، جوابن جي وس جا.
اکـيـن مـان اُماوس جا پاڇا جي نڪرن،
ته آڪـاسَ رهـنـدا نظارن جي وس جا.
وڏيون همٿون ٿيون ته ڏونگر به ڏڪندا،
مـتـان پـنڌ ڀانـئـيـن پـهـاڙن جي وس جا.
هـوائـن کي بس يار! پنهنجي ڪرڻ ڏي،
سـرءَ ٿـي سـگـهـن ٿـا، بهارن جي وس جا.
سـرن کـي تـه لُـڻـندين، مگر هاءِ سوچون!
اهي ڪنڌ ناهن، ڪٽارن جي وس جا.
گـنـاهـن جي ڀيري ۾ هڪ حدّ رکجان،
ڇڏي چند رستا ڪَــفارن جي وس جا.
اســيــن پـــاڻ آهـيــون، زمـانـا! ســڌارت!
سڀئي درد چاهيـون، قرارن جي وس جا.