سانـوڻ رت جون مست ڦهارون تنهنجي نانءُ.
هـن جيون جون سڀ بهارون تنهنجي نانءُ.
چنـگ به سارا تنهنجي نانوَ تي وڄندا هن،
تنـبورن جـون وڄنـدڙ تـارون تنهنجي نانءُ.
درد تـه ٿيندو خـيـر، مگـر مان ارپيان ٿو،
منهنجـي دل جون ڦارون ڦارون تنهنجي نانءُ.
غيـر جـو نالو وٺندس ڪافر ٿي ويندس،
سنگـت سان سڀ خبرون چارون تنهنجي نانءُ.
جيت بـه تنهنجي نالي ملندي، وٺندس مان،
تيسيتائـيـن ساريـون هـارون تنـهنـجـي نانءُ.
ٻئي ڪنهن ۾ ڪو ڪم به منهنجو شال نه پئي،
ڍوليا! منهنجون سڀ ميارون تنهنجي نانءُ.
عـشـقَ مـجـازيءَ ايـئـن نـچـايـو آ شـاعـر،
سڀ “مقصود” ڪيون ونهنوارون تنهنجي نانءُ.