جِت جـوانيءَ جـون بدن تي سنبتون جاڳيو پون.
اُت دلــيــون اچرج ۾ پئجن، حيرتون جاڳيو پون.
حسن چڙهيو هيج سان، نمندا ويا نازڪ جسمَ،
ٿـيـڻ لـئـه بـلـوانَ؛ بـاري، رغـبـتـون جـاڳـيـو پـون.
عـشـق نـاهـي، اوچـتـي جـي مـار هـئه ڙي زندگي،
مَـنَ لئه ماندا من، ڏسڻ سان چاهتون جاڳيو پون.
يـار اهـڙي شـيءِ آ جنهن جا پير ئي برڪت ڀريا،
بـر ٿـيـن بـاغ ِ عـدن، ۽ جـنـتـون جـاڳـيـو پــــون.
هــٿ وڌائڻ ســان سـمـيـٽـڻ جـي تـصـوّر مـاريــو،
او شـرم ٻــوٽــي! انـدر ۾ حـسـرتـون جـاڳيو پون.
ڏينهن کي جي رات چئي ۽ رات کي جي ڏينهن چئي،
سادڙو چئه يا صـَدَق دل، سهمتون جاڳيو پـون.
ڏينهن جو سوچون؛ غفائون، رات جو جي اک لڳي!
هونئن اڳيان خاموش رهندڙ، مورتون جاڳيو پون.
ڪنهن ڀڳي آرَس ته منهنجي آلـسي اندر چيو(1)،
قـرب جي معنيٰ ڪشالا، محنتون جاڳيو پون.
راهه کان مـٽيس ته ٽيڏي اک پرينءَ جي دَرَ – وڌم،
“چور جي ڏاڙهيءَ ۾ ڪک” (2) جيئن، عادتون جاڳيو پون!
دل چيم، موٽين شهر ۾، هيل ڪو ڀيرو ته ڀڃ،
ساٿ جـي لـمـحن جي آڌرُ، حجتون جاڳيو پون.
(1) آرس ۽ آلس، ساڳيو لفظ آهي ۽ ٻئي پڙهڻيون مروج آهن. هتي هاسيڪار ٻئي صورتون اختيار ڪيل آهن ته جيئن هڪ ته هڪ جهڙائي نه رهي ۽ ٻيو ته ٻوليءَ جا ٻئي لفظ استعمال ۾ آڻڻ جي ترغيب ملي.
(2)صنعت ضرب المثل جو استعمال