ڏول ڀـري ٿي پاڻ مان، منهنجي ياد ڪڍي!
تانگهي تَنهنجي دل ۾ منهنجي جاءِ ڪٿي!
مـنـهـنـجـا ڦـــٽّ ڦــــروڙيــــون، آلا ئـــــي آلا،
منهنجي هـن نـاسـور تـي، پـهـا ڪير رکـي!؟
اوڇڻ منهنجي روح جو، پـريـم سندو پهراڻ،
تو جيئن ڇوري ڇـيـڳري، منهنجي نار هجي.
گـهـڙو کـڻـي گهيڙ تي، تون به ته اچين شال،
جــو تـنـهـنـجـو مـيـهـار ٿـو، دريـــا پــار رهـي.
ڇرڪ ڀرائي ڇوڪري، ڪڍ نه منهنجو ساهه،
آءُ گـهـڙي کـن آءُ تـون، مـن کـي مـاٺ مـلي.
انـگ ازل جـو هو سکي! هيل نه ٿيو آ هت،
هـيءُ جـنـم هـلـيـو ويـو، ٻئي ۾ ڀاڳ کُلي!