نظم
“گـلـيمــر” جــي دنـيـا مان نڪـري ڏسـو،
مـــزو ســـادگـــيءَ ۾ وڏو آ وڏو.
*****
هـي بــيــمــار ذهـنـن کي فيشن جي مـارَ،
هـي مــهــنــگا شـــرارا، هــي زيــورَ ۽ هـارَ،
هي ميڪ اَپ جـو سامان، قسمين هزارَ،
انـهـيءَ کـان ڀـلا پـنـهنجا سورهن سينگارَ،
تـنين جـو نه مٽ ڪو؛ نه ئي جوڙ ڪو،
شــيــن جــو حــســن آ ”اصــل“ سچ پـڇو.
“گـلـيمــر” جــي دنـيـا مان نڪـري ڏسـو،
مـــزو ســـادگـــيءَ ۾ وڏو آ وڏو.
*****
“ڪمـيـشـن” جـي ڪـلچر تي دنيا هلي،
لـنـگهي شيء گـهـڻن ئي هـٿـن مـان اچي،
سُــئـــي ۽ ســڳـي تـائـيـن ”امــپـورٽ“ ٿئي،
وري “پـــوش شـــاپــن” تـي مـهنگي ملي،
ســو هــرکــيـو پـوي ٿـو، ڏسي جو بـه ٿو،
اهـو آ سـڄـو ڪـمّ ڏيـکـاءَ جـو.
“گـلـيمــر” جــي دنـيـا مان نڪـري ڏسـو،
مـــزو ســـادگـــيءَ ۾ وڏو آ وڏو.
*****
ضـروري شـيـن جـو قـدر هــو اڳـي،
مـگـر هـاڻ هــر “لـــگـــزري” ٿــي کــپــي،
پــگــهــارون کــڻي“لــون”، پورت ڪجي،
ڀـلـي پـوءِ ڪـئـيـن سال پـيو لوڙهجي،
گـڏهـه جـيـئـن ڪم ۾ ئي رهبو لڳـو،
صـبـح نـڪـربـو، رات جـو مـوٽـبــو.
”گـلـيمــر“ جــي دنـيـا مان نڪـري ڏسـو،
مـــزو ســـادگـــيءَ ۾ وڏو آ وڏو.
*****
اسـان کـيـر وڪـڻـي پـڪـوڙا وٺـون،
مينهون هوندي سوندي مکڻ لئه سڪون،
بـهـانـو “ڪـولـسـٽـر” و ڌڻ جـو اٿـئـون،
متـان دل جـي دوري ۾ هـليـا وڃـون!
اهــو آ طـبـيـبـن اسـان کـي ڏَسـيــو،
وڏن جـو مـگـر هـيءُ گـس ڪـونه هــو.
“گـلـيمــر” جــي دنـيـا مان نڪـري ڏسـو،
مـــزو ســـادگـــيءَ ۾ وڏو آ وڏو.
*****
اگــر ســوڙهه ۾ پــيــر پـنـهـنجـا رکـون،
ڪڏهن ڪنهن جي اڳيان نه هٿ کي ٽنگيون،
ڪَــٽــي پــيــٽ، ٻــارن کي تعليم ڏيون،
اهـا سـوچ رکــجـي جـي ”مـقصود“ پو،
تــه نــقــشــو بـدلـجـي وڃـي سنڌ جو.
“گـلـيمــر” جــي دنـيـا مان نڪـري ڏسـو،
مـــزو ســـادگـــيءَ ۾ وڏو آ وڏو.
*****