پيار جي تانگهه من ۾ گهٽي ڪانهي.
قرب ماپڻ جي بس ڪسوَٽي ڪانهي.
پنهنجي اندر جي تحرير ڪيئن ميٽجي!
منهنجي دل ڪاٺ جي ڪا پٽي ڪانهي.
۽ وڇــوڙي ائـيـن لـڱ ڪـانـڊاريـا،
سيءَ ڪا جان اهڙي سٽي ڪانـهي!
هاءِ هرجائي! توکي ته شابس هـجـي،
تون چوين ٿو ته تو دل مَٽي ڪانهي!
ها، رناسين، رڙياسين، هـلياسين مگـر،
ماٺ ويهي حياتي ڪٽي ڪانهي.
تون، مون کان جان گهرندي کلين ڇو پيو!
هي ته اعزاز آ، ڪا چٽي ڪـانـهـي!
درد “مـقـصـود” لذت وٺي مون سَٺو،
هونئن حياتي ته ڪنهن کي کٽي ڪانهي.