مـسـت لـهـرن جـيـان واه تـنـهـنـجـي اُڇـــَلَ.
ڪنهن جهٽيا ڇوڪري، هي امرتا جا پـَلَ.
جــن ڏٺـو، تــن چـيـو نــانـگ جـا وَٽَ هُـيـــا،
جـــن ســٺـــو، تـــن کـــي پِهَڻُنُُ پـسـايـا اَجَــلَ.
تـنـهـنـجـو نـمڪين مُک، چهريون عادتون.
پـنـهـنـجي اندر ۾ آهين ڪا مٺڙي ڪَتَـَلَ.
تنهنجا ڀاڪر ته ڪڍندا منهنجي روح کي،
ڏيــک هـڪــڙي وڃــايــا آهـن منهنجـا ٻَـَلَ.
مـوتـئـي جـــي ڪــلــي پــاڻ آجــو نــه رک.
ڪنهن سگهي ٻانهن سان چيلهه هجنئي ٻَڌَلَ
جـيءُ جـڳ جـڳ مـٺـي، تـو تان واري وڃان.
تـنـهـنـجـا کـڻـبـا پـيـا عـمـــر ســاري اَنـــگَـَلَ.
ڇـــڏ ڪــنــارو، هـلــي آ شــهـر جــي انـــدر،
مـان ٿـو چاهيان ته رهنئي ڪي ميڙا مَـتَـلَ.