ڪنهن جـي جـذبن کي لتاڙڻ جو گنهگار ٿجي.
ان کان بهـتـر آ تـه پـٿـر سـهـي سـنـگـسـار ٿـجـي.
گل جـي آهـيـن تـه وڃـي نـيـٺ قـبر تي پوندين،
وقت سر ڪنهن جي ڳچيءَ منجهه کڻي هار ٿجي.
نـنـڊ رهـزن آ، وئـي عــمــر ڦــري، خــواب ڏئــي،
چهنـڊڙي هـٿ تـي هـڻـي، هـاڻ تـه بـيـدار ٿـجـي.
اڄ غـنـيـمن جي سواريءَ جون ٻڌون پيا ٽاپون،
دل چـوي ٿـي تـه لـتـڙجـڻ جـي لـئـه تـيـار ٿـجـي.
عشق ٻوڙيو ته خيال آيو مـون کي ڪُن ۾ گهڙي،
سوچ توکـي ٿِــي ڦـري، پاڻ نـه مـنـجـهـدار ٿـجـي!