ڪافي (2)
اَلو ميان ڪارڻ مارن جي آهيان ماندي،
سانگيئڙا مون کي گڏ گڏيندا،
هيڪل هن کي ڪيئن ڇڏيندا،
شال ٻڌي پيغام-
اَلو ميان هن مئيءَ جا ٿيندا ڪانڌي،
ڇڏ بنديءَ کي ڇوڙي دستئون،
سانگيئڙن کي روز اَلستؤن،
ساھہ ڪري ٿو سلام-
اَلوميان ٻانھي تن جي آهيان هيڪاندي.
جهانگيئڙن سان وڃي جاليندس،
سور تنن کي سڀئي سليندس،
ڇڏ عمر تون ڄام-
اَلوميان ڇو باند ڪئي ٿي ناحق باندي.
مرڪ مارن جو آهن لويون،
هار سگَر جا وتن پويون،
ڪرڙ ڳنڍا ٿن طعام-
اَلوميان آءٌ تہ انھن جي ٿيندس پانڌي،
ڀٽان اسان جون گل گلزاريون،
ٿڌڙيون هيران ٿڌڙيون واريون،
اَڳي ڏنن انعام-
اَلو ميان زور ظلم کڻي هتڙي آندي.
مارون تڪين ٿا منھنجون راهان،
درد منجهون ٿا ڪن دانھان،
رک تنين جي مام-
اَلو ميان ڪر نہ ھہڙي شير شھاندي.
”مفتون“ آهي محب سدائي،
تنھنجي ملڻ لئي ماندو جائي،
دلڙي اسان جي مدام-
اَلو ميان وار نہ هڪڙو وِرھہ کان واندي.
*