ڪافي (92)
سانون سيان وي.
وچ لوڪان دي وي،
مشر ٿيڙيون وو.
عاشقان تانڏي ڳالھيان ڪيتي،
عشق ڪڍيون هن ڪٽاليون،
پاڻ پياري ڀر ڪر ڏنڙيون وي،
پرت سنديون ڪي پياليون.
محب اسان سان مخفي ڪيڙيون ري،
ڳڻ ڀريو ڪي جو ڳالھيون،
پلپل آهن وو روز گهڻيريون وي،
نيڻان سڄڻن جون نراليون.
اصلئون آهن روشن ٿيڙيون وي،
ڏيل تنھنجي جون ڏياليون،
دلڙي اسان جي وو قابو ڪيڙءِ وي،
دوست وجهي ڪي دُواليون.
مين تہ بيراڳن لا رانجهن ڪيتي،
ڇو ٿيون سڙن هي سياليون.
”مفتون“ آکي ني وو سڪ تنھنجي ۾ وو،
نيڻ وهن جئن ناليون.
*