ڪافي (6)
پيرن اوهان جي جي پَڻي.
تو لنوَ مون کي لائي لُڏڻ،
ماندو آهيان خاطر ملڻ،
جڏهن ناز مان مون ڏي ڏٺيءَ،
قلب اسان جي کي ڪُٺيءَ،
سورن جو سھمايو آهيان،
آءٌ در سندو دايو آهيان،
تون اچ اسان جي گهر گهري،
قدمن توهان جي تي ڪِري،
”مفتون“ چوي ساجن سچا،
سيني اسان جي ۾ سدا،
آءٌ سام تنھنجي هان سڄڻ،
جيڪا وري توکي وڻي،
منَڙ،ي اسان جي کي مُٺيءِ،
ڪي کامجي کنا کڻي،
تو لئہ سڄڻ آيو آهيان،
تون دلبرا منھنجو ڌڻي.
آڻي پوان لاهي مري،
اها ڳلاھہ آهي مون ڳڻي.
تون محب آن منھنجو مَدا،
محبت تنھنجي آهي گهڻي.
*