ڪافي (101)
اُهين دوست مٺل منٺاري دي.
در تيڏي دا ڀرسان پاڻي،
سڪ گهڻي هي سانون سيباڻي،
تو محب مٺل منٺاري دي،
اصل ڪنون هان تو لئي بيراڳي،
ڪج تہ مُٺي مان آهيان ساڳي،
ڏينھن رات مشتاق نھاري دي.
عشق اسانڏي سر جهليا،
وچ ڳليان دي وڄ ڪر هليا،
ڪائي لڳڙي چوٽ نغاري دي.
رت ڇڏينديان آون اکيان،
خون عاشق دي خاطر بُکيان،
مين گهول انھين خونخواري دي.
مزگان تيڏيان موت مرينديان،
رمزان رليل واٽ ڦرينديان،
سانون ڪل نھين انھي چاري دي.
”مفتون آکي ملڪ تسانڏي،
جان جُثا تي جند اسانڏي،
تينون پارت هي تہ ويچاري دي.
*