شاعري

ديوان مفتون (مولانا عبدالغفور ’مفتون‘ ھمايونيءَ جو ڪلام)

ديوان مفتون ۾ مولانا عبدالغفور همايونيءَ جي ولادت، سوانح، خاندان جي احوال، مولانا جي شاگردن، همعصرن، پونيرن ۽ ڪتابن جي احوال سان گڏ سندس شاعري شامل آهي. هي ديوان غزلن جو نہ آهي، پر هن ۾ مولانا مفتون همايونيءَ جون 116 ڪافيون شامل آهن، جيڪي نج سنڌي ٻوليءَ جو اعليٰ نمونو آهن. 

Title Cover of book ديوان مفتون (مولانا عبدالغفور ’مفتون‘ ھمايونيءَ جو ڪلام)

ڪافي (91)

سھسين ساھہ سڪايا هي وھہ واھہ!
سھڻي هار سينگار سڄڻ دي.
بينا بئنسر جبين تي چمڪي،
سورج ويک تنھين ڪون ڌمڪي،
بجلي وانگي ڏيوي لمڪي،
دليان ڌم مچايا هي وھہ واھہ!
ويک اتار عروج حسن دي.
بُولا جهول چليا سر لالي،
ڪرڪي ڪاھہ ڪري ڪٺمالي،
نسوري نور نظار نرالي،
ڪڙيان قيد ڪرايا هي وھہ واھہ!
زندي ذات زمين زمن دي.
جهومڪ جهلڪ ڏيون جهلڪاري،
سڳيان واٽ مارن سؤ واري،
ڇُلي ڇوھہ ڪرن ڇلڪاري،
چوڙن چاھہ چوايا هي وھہ واھہ!
ويکو ريت رواز رانجهن دي.
هار هيري دي عقل ڪٽايا،
هسي هوش عقل گنوايا،
لُڪڙي ساھہ ميڏا لڪ لايا،
دستي دست ڊوڙايا هي وھہ واھہ!
ڳڌس دست عرض عدن دي.
منُڊي منَڊيا سانون سارا،
ترت تعويذ ڪرن ڪڙڪارا،
ويڙھہ واسينگ وانگر ولڪارا،
پونچين پنڌ پڇايا وھہ واھہ!
مارن مست ملوڪ مدن دي.
”مفتون“ ويک سينگار سانول دا،
وان وچاهون ڦِر ڦِر وَلدا،
منھن ماهيدا ويک ڪي ڳلدا،
نٿڙي ونگ ورايا هي وھہ واھہ!
جيوين نانگ چوڦير چندن دي.
*