ڪافي (113)
چڙھہ ڪي براق معراج سڏايا.
مين تسانڏي وو سام پيا هان،
تون تہ ضمان زماني دا وو.
راتيان ڏينھان وو ڪجهہ نھين کڙدا،
تو بنا نيڻ نماڻي دا وو.
عالم تيڏا وو بيشڪ بردا،
تون تہ جمال جھاني دا وو.
وچ گناهان عمر گذري،
پيِ ڪر جام جواني دا وو.
مين تہ گداگر وو طالب تيڏا،
نہ ڪوئي بخت طولاني دا وو.
”مفتون“ آهي ني وو تيڏا سائل،
نہ ڪوئي نام نشاني دا وو.
*