ڪافي (86)
تنھنجو وڇوڙو مان ڪين سھان ٿي.
تون تہ ڪرين ٿو بيپراهيون،
لائق تو لئي مان هت لوهان ٿي،
دوست اوهان جي منھن ڏسڻ لئي،
واٽ وٺي تنھنجي يار ويھان ٿي.
جاڳ ۾ توکي ويٺي سنڀاريان،
ننڊ ۾ تنھنجا خواب لھان ٿي.
اچ اسان وٽ ٿورو لائي،
ڏور نہ توکي مان يار سھان ٿي.
”مفتون“ چوي ٿو ريءَ سڄڻ جي،
وار نہ هڪڙو پوءِ رهان ٿي.
*